Najczęstsze choroby odkleszczowe psów w Polsce

Babeszjoza (piroplazmoza)

Babeszjoza jest transmisyjną chorobą przenoszoną przez kleszcze. Jej czynnikiem etiologicznym są wewnątrzerytrocytarne pierwotniaki należące do rodzaju Babesia (6).

Dotychczas u psów w Polsce stwierdzono występowanie jedynie Babesia canis (1, 7), a pierwszy przypadek choroby opisano na Lubelszczyźnie w 1966 roku (30). Dzisiaj inwazja ta stwierdzana jest z mniejszą lub większą częstotliwością na terenie całego kraju (8).

Zachorowania na babeszjozę mają miejsce wiosną oraz jesienią i są związane z sezonową aktywnością kleszczy. Do zarażenia psów dochodzi podczas inwazji tymi pajęczakami. W trakcie pobierania krwi przez kleszcze do organizmu psa zostają wprowadzone pasożyty atakujące krwinki czerwone, w obrębie których przechodzą podziały bezpłciowe. Ich następstwem jest powstanie merozoitów, które z czasem doprowadzają do destrukcji erytrocytów. Klinicznie objawia się to anemią (22).

Obserwowana w przebiegu babeszjozy niedokrwistość, niezależnie od jej podłoża (immunologiczne, mechaniczne), ma charakter postępujący. Spadkowi liczby erytrocytów towarzyszy niedostateczne zaopatrywanie tkanek w tlen, następstwem czego jest przestawienie szlaków metabolicznych organizmu na tory beztlenowe, co z kolei prowadzi do rozwoju kwasicy i przyczynia się do uszkodzenia komórek i tkanek.

Wszystkie z przedstawionych powyżej nieprawidłowości, łącznie z blokowaniem kłębuszków nerkowych przez pozostałości uszkodzonych erytrocytów, prowadzą do rozwoju drugiego obok anemii syndromu chorobowego obserwowanego w babeszjozie, jakim jest niewydolność wielonarządowa, objawiająca się:

zaburzonymi funkcjami nerek, wątroby, niekiedy wystąpieniem objawów nerwowych, słabością mięśni i stawów.

Brak podjęcia leczenia choroby skutkuje rozwojem wstrząsu i śmiercią zarażonego zwierzęcia (23).

Przebieg babeszjozy jest uzależniony od wielu czynników takich jak:

zjadliwość szczepów pierwotniaków, wiek zwierzęcia, przebyte szczepienia przeciwko p...