Nadmierna wokalizacja. Cz. II. Diagnostyka i skuteczne łączenie terapii behawioralnej z farmakologią

Nadruchliwość i nadwrażliwość

Zespół nadruchliwości i nadwrażliwości odnosi się do zaburzenia, które charakteryzuje się utrudnioną habituacją na bodźce występujące w otoczeniu i uogólnionym brakiem samokontroli.

Niedostatek samokontroli objawia się:

• nieumiarkowaną ruchliwością i wokalizacją,
• chaotyczną eksploracją (prawie w biegu, z wielokrotnym wracaniem do miejsc – wydawałoby się – już przez psa sprawdzonych),
• nieograniczonym apetytem,
• niedostateczną kontrolą chwytu w zabawie i innych sytuacjach społecznych.

Charakterystyczne jest również skrócenie czasu snu. Nadmierna wokalizacja może w przypadku tego zaburzenia wynikać zarówno ze słabej samokontroli i silnego pobudzenia psychoruchowego, jak i z typowej dla niego nadwrażliwości na bodźce. Nawet często powtarzające się bodźce, o umiarkowanym natężeniu nie mające istotnego znaczenia dla psa (niezwiązane ani z pozytywnymi, ani negatywnymi konsekwencjami) wywołują u niego reakcję behawioralną (tu: szczekanie).

Prawdziwe przypadki nadruchliwości są stosunkowo rzadkie i nie należy rozpoznawać tego zespołu u psów, które są po prostu bardzo ruchliwe, mają wyjątkowo dużą potrzebę aktywności i z tego powodu sprawiają opiekunom trudności wychowawcze.

Leczenie w przypadku zespołu nadruchliwości i nadwrażliwości wymaga wczesnej i zwykle długotrwałej farmakoterapii. Terapia behawioralna polega przede wszystkim na uczeniu psa samokontroli.