Nadciśnienie płucne u psów i kotów

Pojęcie nadciśnienia płucnego (pulmonary hypertension, PH) oznacza zwiększenie ciśnienia w tętnicy płucnej powyżej wartości prawidłowych, które u psa nie poddanego sedacji wynoszą odpowiednio: ciśnienie końcowo-skurczowe: od 15 do 25 mmHg, ciśnienie końcowo-rozkurczowe: od 5 do 10 mmHg (1, 2). Średnie ciśnienie w tętnicy płucnej wynosi 10-15 mmHg. Nadciśnienie płucne należy odróżniać od nadciśnienia ogólnego, które oznacza podwyższenie do wartości patologicznych ciśnienia krwi w całym organizmie.

Wartość ciśnienia w tętnicy płucnej w uproszczeniu jest zależna od kilku czynników, m.in.:

ciśnienia w żyłach płucnych, pojemności minutowej prawej komory oraz oporu naczyń płucnych (1).

W warunkach fizjologicznych ciśnienie w krążeniu płucnym jest znacznie niższe niż ciśnienie ogólne. Wynika to z mniejszego obciążenia prawej komory, której ściany są cieńsze niż ściany komory lewej.

Uważa się, że nadciśnienie płucne występuje częściej u psów niż u kotów (2). Może ono wystąpić w każdym wieku. Istnieje bardzo wiele przyczyn nadciśnienia płucnego. Należy wspomnieć, że nadciśnienie płucne może powstawać na skutek wzrostu pojemności minutowej serca, co obserwujemy przy anemii, gorączce, a nawet wysiłku fizycznym. Jednak wówczas wzrost ciśnienia w tętnicy płucnej jest niewielki i nie może spowodować pojawienia się objawów klinicznych, które towarzyszą patologicznemu nadciśnieniu płucnemu (1). Przyczyny nadciśnienia płucnego zostały przedstawione w tab. 1. Istnieje wiele klasyfikacji przyczyn nadciśnienia płucnego.

Tab. 1. Przyczyny nadciśnienia płucnego