Mykoplazmoza psów

Mykoplazmy to barwiące się Gram-ujemnie, pleomorficzne bakterie pozbawione ściany komórkowej. Organizmy te nie wzrastają na podłożach mikrobiologicznych, stąd diagnostyka zakażeń klasycznymi metodami bakteriologicznymi jest nieprzydatna.

Diagnostyka

Ocena mikroskopowa rozmazów barwionych metodą May-Grunwalda, Giemsy lub Diff-Quick u zwierząt zakażonych mykoplazmą może ujawnić obecność na powierzchni erytrocytów drobnych, barwiących się zasadochłonnie, okrągłych struktur układających się w łańcuszki lub układ litery Y (2). W przebiegu zakażenia dochodzi do cyklicznych bakteriemii, dlatego też, nawet w przebiegu ostrej infekcji, wynik oceny rozmazu pod kątem występowania tych mikroorganizmów może być ujemny (4).

Bakterie te mogą odklejać się od powierzchni erytrocytów in vitro, w związku z tym zaleca się ocenę rozmazów krwi wykonanych „przy pacjencie”, najlepiej z krwi włośniczkowej, wskazane jest też kilkukrotne wykonywanie rozmazów w ciągu kilku dni (1, 8). Każdy dodatni wynik oceny mikroskopowej rozmazu pod kątem występowania Mycoplasma sp. powinien zostać potwierdzony badaniem PCR, ponieważ drobnoustroje te mogą być łatwo pomylone z ciałkami Howella-Jolly’ego, nakrapianiami zasadochłonnymi (ryc. 1) oraz innymi artefaktami pojawiającymi się w preparatach na skutek nieprawidłowej procedury barwienia.

U pacjentów, u których wynik oceny mikroskopowej jest ujemny, ale objawy kliniczne i historia choroby wskazują na zakażenie, powinna być przeprowadzona analiza próbki krwi metodą diagnostyki molekularnej, która wykrywa DNA bakterii. Warto pamiętać, że diagnostyka PCR jest na tyle czuła, że pozwala na wykazanie zakażeń subklinicznych (4).

Patogeneza

Mykoplazmoza psów w aspekcie klinicznym nie była, jak dotąd, szeroko opisywana w literaturze weterynaryjnej ze względu na brak rutynowo potwierdzanej choroby badaniami dodatkowymi i nieswoisty obraz kliniczny. Łukaszewska i wsp. wskazywali na istnienie tej jednostki chorobowej z opisem obrazu hematol...