Metaboliczne konsekwencje otyłości u psów

Adipokiny a zaburzenia metabolizmu

Metabolizm węglowodanów

Głównym zadaniem adipokin jest zarządzanie metabolizmem glukozy za pośrednictwem substancji prohiperglikemicznych (obniżające wrażliwość tkanek na insulinę) oraz antyhiperglikemicznych (podwyższające wrażliwość tkanek na insulinę). Do pierwszej grupy z wymienionych należą: rezystyna, cytokiny oraz RBP4, natomiast do drugiej: leptyna, adiponektyna, wisfatyna oraz omentyna. Niektóre z adipokin pełnią funkcję endokrynną (np. adiponektyna, leptyna), a inne odznaczają się działaniem autokrynnym i parakrynnym względem samej tkanki tłuszczowej (np. TNF-α).

Ze względu na funkcje adipokin wyróżnia się wśród nich:

czynniki angiogenne (czynnik wzrostu śródbłonka naczyń), białka ostrej fazy (haptoglobina), cytokiny (IL-6), czynniki stabilizujące ciśnienie krwi (angiotensynogen), białka biorące udział w homeostazie naczyniowej (inhibitor aktywatorów plazminogenu typu 1).

Ta różnorodność pełnionych funkcji oznacza, że adipokiny uczestniczą w regulacji metabolizmu oraz komunikacji z szeregiem narządów w organizmie. U otyłych osobników obserwuje się zwiększone wytwarzanie: leptyny, IL-6, PAI-1, TNF-α i haptoglobiny, zaś wydzielanie adiponektyny spada. Wyżej opisane zmiany związane z produkcją adipokin u osobników otyłych mogą powodować zaburzenia procesów metabolicznych lub przyczynić się do powstawania różnego typu schorzeń w wielu układach organizmu (35, 73).

Cukrzyca jest zaburzeniem metabolicznym, w którym organizm nie kontroluje prawidłowego poziomu cukru we krwi, oraz na różnym poziomie zaburza wchłanianie glukozy, co powoduje, że mimo jej obecności w krążącej krwi nie może ona być pobrana przez komórki i wykorzystana przez organizm. Ilość cukru stale wzrasta, ale organizm, nie mogąc go pobrać i wykorzystać w komórkach, do zaspokojenia potrzeb energetycznych wykorzystuje białko i tłuszcz, doprowadzając do wyniszczania zwierzęcia.

Wyróżnia się dwa rodzaje cukrzycy (45):

Pierwszy z nic...