Kot wegetarianin – czy jest to możliwe?

Koty są idealnym towarzyszem dla współczesnego człowieka. Większość z nich nie wychodzi na zewnątrz, nie domaga się spacerów, mogą pozostawać dłużej same w domu (w porównaniu do psów), a i pielęgnacja sierści dotyczy głównie kotów długowłosych.

W Polsce w co trzecim mieszkaniu znajduje się kot, a ich liczba stale rośnie ze względu na małe wymagania życiowe oraz brak problemów w utrzymaniu. Być może ze względu na te bliskie relacje wydawać by się mogło, że ten mały drapieżnik już dawno odszedł od swoich naturalnych przyzwyczajeń pokarmowych i w kwestiach żywieniowych jest podobny do człowieka. Jednak nie ma nic bardziej mylnego w takim pojmowaniu zwyczajów żywieniowych kota. Należy bezwzględnie pamiętać i rozumieć, że jego potrzeby są całkowicie inne niż zwyczaje pokarmowe człowieka. Kot, jako zwierzę obligatoryjnie mięsożerne, wykazuje odmienne zapotrzebowanie pokarmowe niż pies czy też człowiek.

Specyfika zapotrzebowania pokarmowego kota domowego to:

• wysokie zapotrzebowanie na białko,
• wrażliwość na niedobór argininy,
• zapotrzebowanie na taurynę,
• zapotrzebowanie na kwas arachidonowy,
• specyficzny metabolizm glukozy,
• zapotrzebowanie na witaminę A w formie retinolu,
• niezdolność do przetwarzania tryptofanu w niacynę,
• wysokie zapotrzebowanie na pirydoksyny w diecie,
• wysokie zapotrzebowanie na witaminę B₁₂.

Zapotrzebowanie na białko i poszczególne aminokwasy

Białko, jedno z 5 składników pokarmowych, jest niezmiernie ważne w diecie kotów. To dzięki niemu koty mogą się zdrowo rozwijać. Według norm NRC (1986) poziom białka w diecie winien się kształtować na poziomie 240 g/kg s.m. dla kotów dorosłych.

Koty swoją specyfikę w dziedzinie trawienia białka wykazują w niezdolności do przystosowania się do jego małej ilości. Ich enzymy wątrobowe biorące udział w metabolizmie aminokwasów wydzielane są na stałym, wysokim poziomie, niezależnie od podaży białka w pożywieniu. Inaczej sprawy się mają u wszystkożerców czy roślinożerców, u których ilość wytwarzanych enzymów jest dostosowana do ilości białka w diecie (1).

Schaeffer i współpracownicy (2) udowodnili wysoką aktywność enzymów takich jak dehydrogenaza glutaminianowa i aminotransferaza alaninowa. Dehydrogenaza glutaminianowa jest niezbędna w przemianach kwasu glutaminowego, m.in. przy jego syntezie z udziałem zredukowanego NADP. Aminotransferaza alaninowa katalizuje powstanie pirogronianu z alaniny – głównego substratu cyklu Krebsa. Dzięki temu białko (a dokładniej zawarta w nim alanina) może w dużej mierze służyć jako substrat energetyczny organizmu.