Zachowawcze leczenie zespołu Conna u psa – opis przypadku

Dyskusja

Według autorów niniejszego opisu przypadku stosowane początkowo u psa antybiotyki, a później estradiol, zlecono najprawdopodobniej, podejrzewając początkowo infekcję w układzie moczowym, a później pokastracyjne nietrzymanie moczu. Właściciel psa nie był jednak w stanie powiedzieć, na jakiej podstawie zastosowano antybiotyki, a później estradiol. Należy tutaj zaznaczyć, że o ile w przypadku chorób układu moczowego może rzeczywiście dochodzić do rozwoju wielomoczu, co należy jednak potwierdzić wynikami odpowiednich badań, to pokastracyjne nietrzymanie moczu u suk nie jest przyczyną rozwoju poliurii i polidypsji, choć wynikająca z jakiejś innej przyczyny poliuria może doprowadzić do rozwoju lub też nasilić wcześniej występujący objaw nietrzymania moczu (7, 15, 16).

Objawy poliurii i polidypsji mogą również występować w przebiegu zespołu Cushinga. Biorąc pod uwagę uzyskany wynik dożylnego testu hamowania niską dawką deksametazonu (stężenie kortyzolu w surowicy po 8 godzinach od podania deksametazonu >40 nmol/l), lekarz kierujący psa na konsultację powinien uwzględnić w diagnostyce różnicowej zespół Cushinga oraz hiperkalcemię (17). Badanie to przeprowadzono jednak dopiero po upływie kilku miesięcy od nieskutecznego leczenia estradiolem. W opisywanym przypadku nie występowały inne objawy zespołu Cushinga, takie jak nadmierny apetyt, powiększenie obrysu brzucha czy zmiany skórne w postaci wyłysień, ścieńczenia skóry i wtórnych infekcji (9). Stwierdzone natomiast w badaniu klinicznym oraz badaniach dodatkowych objawy, takie jak nadciśnienie, słabość mięśniowa (bez zaników mięśniowych), hipokaliemia z równocześnie zwiększonym frakcyjnym wydalaniem potasu, wskazywały na zespół Conna (9). Ponadto na zespół Conna wskazywała również wartość wskaźnika SUSPPUP (12).

Ostatecznie rozpoznanie typowej postaci tej choroby może zostać postawione w oparciu o wynik testu stymulacji ACTH dla aldosteronu, natomiast w przypadku nietypowego zespołu Conna rozpoznani...