Kątowa deformacja kończyny skorygowana dynamiczną osteotomią korekcyjną – opis przypadku

Leczenie deformacji kątowej kończyny

Leczenie deformacji kątowej zależy od wieku pacjenta, pozostałej zdolności do wzrostu oraz lokalizacji urazu. Celem leczenia u bardzo młodych pacjentów z uszkodzeniem jednej płytki wzrostowej sparowanych kości (kość promieniowa i kość łokciowa) musi być zmniejszenie ilości deformacji kątowej, która będzie skutkować w przyszłości ciągłym wzrostem i zmniejszeniem nasilenia rozbieżności wzrostu w sąsiednich stawach.

Pierwszy cel można osiągnąć dzięki osteotomii kości łokciowej w celu zmniejszenia dalszego zniekształcenia wzrostu (ryc. 3).

Drugi cel może zostać osiągnięty jedynie poprzez korekcyjną osteotomię i wydłużenie kości promieniowej. Osteotomia korekcyjna może być wykonana inwazyjnie przez otwartą lub zamkniętą osteotomię klinową i stabilizację za pomocą płytek, śrub oraz stabilizatorów liniowych lub kołowych (ryc. 4). Metoda ta nie pozwala na dalsze wydłużanie kości i jest zasadna tylko u prawie dojrzałych zwierząt.

Wydłużenie kości długiej po osteotomii można osiągnąć, stosując osteogenezę dystrakcyjną. Osteogeneza dystrakcyjna opisuje indukcję powstawania nowej tkanki kostnej w szczelinie kości, która zachodzi, gdy dwa stabilizowane segmenty kostne są stopniowo i pod kontrolą wydłużane na swojej osi długiej. Osteogeneza dystrakcyjna wykorzystuje specjalną formę wrodzonej zdolności kości do naprawy i przebudowy zgodnie z siłami mechanicznymi i odkształceniami, które na nią działają (ryc. 5, 6, 7).

Okrężne zewnętrzne stabilizatory szkieletowe są doskonałymi urządzeniami zapewniającymi odpowiednią stabilność, aby neutralizować siły zginające, skręcające i ścinające podczas rozciągania przy jednoczesnym zachowaniu minimalnej elastyczności osiowej, aby umożliwić mikroruchy osiowe w celu poprawy tworzenia kości. Okrężne stabilizatory zewnętrzne wykorzystują cienkie ...