Karłowatość przysadkowa u psów

Wrodzona karłowatość przysadkowa u psów jest bardzo rzadko występującą chorobą. Rozpoznawana była u różnych ras, lecz najczęściej spotykana jest u owczarków niemieckich oraz karelskich psów na niedźwiedzie, w przypadku których stwierdzono, że dziedziczona jest na drodze autosomalnej recesywnej (1, 9, 11, 12, 14). Dyskutuje się o kilku możliwych przyczynach choroby. Jednym z możliwych powodów obniżonego poziomu somatotropiny w osoczu może być torbiel z kieszonki Rathkego, umiejscowiona w obrębie siodła tureckiego, która doprowadza do zaniku przysadki z ucisku. Tego typu zmiany nie były jednak stwierdzane u wszystkich osobników z rozpoznaną chorobą, przypuszcza się więc, że inną przyczyną jest pierwotny defekt w różnicowaniu ektodermy w wydzielające hormony komórki przysadki – u takich karłów stwierdza się hipoplazję przysadki lub zupełny brak zmian w tym gruczole (11, 10).

Efektem niedoczynności przysadki może być przedwczesne zatrzymanie wzrostu zwierzęcia z zachowaniem proporcji ciała (karłowatość proporcjonalna), występowanie zmian skórnych z zahamowaniem rozwoju okrywy włosowej oraz występowaniem wyłysień symetrycznych oraz, w przypadku panhipopituitaryzmu, upośledzenie funkcji stymulowanych przez przysadkę narządów wydzielania wewnętrznego (wówczas dochodzi dodatkowo do rozwoju niedoczynność tarczycy, nadnerczy, gonad) (9, 10). W większości przypadków karłowatości przysadkowej u owczarków niemieckich nie stwierdza się zaburzeń w wydzielaniu ACTH (14).

Objawy kliniczne

Jak już wspomniano, istnieją rasy predysponowane do rozwoju choroby, nie stwierdza się natomiast występowania predyspozycji związanej z płcią. Zwierzęta zwykle rozwijają się w prawidłowy sposób przez pierwsze 3-4 miesiące życia. Następnie powstają zmiany w obrębie okrywy włosowej. U takich psów zwykle nie dochodzi do rozwoju włosów pokrywowych, włosy są krótsze oraz pozostaje szczenięca okrywa włosowa. Włos jest wełnisty i łatwo wypada. Włosy pokrywowe wyrastają zwykle tylko na głowi...