Jak radzić sobie z zapaleniem pęcherza moczowego u kotów? Stary problem, nowe spojrzenie

Koty z problemami urologicznymi stanowią znaczący odsetek pacjentów lecznic weterynaryjnych. Choroby pęcherza i cewki moczowej mogą być związane z infekcjami, chorobami nowotworowymi, kamicami, nieprawidłowościami anatomicznymi lub mieć podłoże idiopatyczne.

Niezależnie jednak od przyczyny są one objęte wspólnymi terminami:

syndrom urologiczny (ang. feline urologic syndrome – FUS), choroby dolnych dróg moczowych (ang. feline lower urinary tract disease – FLUTD) lub choroby zapalne dolnych dróg moczowych (ang. feline lower urinary tract inflammation – FLUTI).

FLUTD może występować u kotów w każdym wieku, ale najczęściej pomiędzy 4. a 7. rokiem życia.

Choroba ta pojawia się zazwyczaj u kastrowanych samców, a jej wystąpieniu sprzyja otyłość. Pewne znaczenie ma również rasa – ryzyko rozwoju FLUTD jest większe u persów oraz kotów rasy manx i himalajskich, natomiast mniejsze – u kotów syjamskich (7).

Spośród chorób dolnych dróg moczowych najczęściej obserwuje się zapalenie pęcherza moczowego (cystitis). Przebiega ono z objawami krwiomoczu oraz utrudnionego i bolesnego oddawania moczu, które wywołuje często wokalizację podczas mikcji. W niektórych przypadkach częstość oddawania moczu może się zwiększyć. U kotów w przebiegu tego schorzenia można zaobserwować również zmiany behawioralne, wylizywanie okolicy krocza i brzucha oraz oddawanie moczu poza kuwetą, w miejscach nietypowych (podłoga, łóżko właściciela, dywan itp.)

Cystitis może mieć podłoże infekcyjne, gdzie znaczenie mają przede wszystkim bakterie oraz – w mniejszym stopniu – grzyby. Często ma ono jednak charakter idiopatyczny i określane jest wówczas jako zapalenie śródmiąższowe lub idiopatyczne zapalenie pęcherza moczowego kotów (ang. feline idiophatic cystitis – FIC).