Udział Polaków w rozwoju szkolnictwa weterynaryjnego w Charkowie w XIX wieku

Napoleon Halicki (1818-1881) i Charkowska Szkoła Weterynaryjna

Ryc. 2. Napoleon Halicki; ryc. archiwum autorów

Po ukończeniu w 1837 r. Imperatorskiej Wileńskiej Akademii Medyko-Chirurgicznej dostał stanowisko prosektora przy Uniwersytecie Charkowskim (7). Był on założycielem i pierwszym dyrektorem Charkowskiej Szkoły Weterynaryjnej, mianowanym według specjalnego powołania 6 czerwca 1851 r. Jednocześnie został awansowany na profesora. Zgodnie z najwyższym zarządzeniem cesarskim 1 sierpnia 1851 r. na bazie istniejącej przy Uniwersytecie Praktycznej Szkoły Weterynaryjnej powstała samodzielna placówka edukacyjna Charkowska Szkoła Weterynaryjna – uczelnia „pierwszego stopnia”, druga w mieście uczelnia wyższa, w której wykłady rozpoczęły się 6 października 1851 r. W latach 1855-1960 ośrodek mieścił się w budynku przy ul. Sumskiej 2, a od 1875 r. przy ul. Sumskiej 37 (zbudowano go na podstawie projektu architekta Mychajło Lwowa w latach 1851-1854) (8).

Napoleon Halicki kierował uczelnią przez 17 lat. W tym okresie Szkoła zyskała status uczelni wyższej, „ponieważ ubiegający się o studia musieli wykazać się wyższą kwalifikacją”, natomiast okres studiów przedłużono do czterech lat. Podczas uroczystości z okazji 50-lecia Charkowskiej Szkoły Weterynaryjnej profesor Arkadiusz Rajewski, jeden z jego następców, podkreślił zasługi dyrektora dla rozwoju uczelni: „W ciągu 17 lat dyrektor Halicki nie tylko wspierał uczelnię, ale też zdołał ją rozsławić zarówno w Rosji, jak i za granicą, dokąd był nieraz delegowany. Rzeczywiście, można powiedzieć, że tylko dzięki niemu udało się uratować szkołę przed likwidacją w pierwszych latach jej istnienia” (9).

Napoleon Halicki łączył w sobie wielkie umiejętności organizatorskie, dydaktyczne oraz naukowe. Był on utalentowanym dydaktykiem, na którego „wykłady przychodziło wiele studentów, sale były po brzegi wypełnione młodzieżą, która pragnęła posłuchać utalentowanego profesora. Potrafił prowadzić wykłady tak, aby zawsze były ci...