Ichtioza u psów – skaza kosmetyczna czy prawdziwy problem zdrowotny?

Można zatem założyć, że u wielu zwierząt, u których występuje tylko ciemieniucha, rybia łuska po przeniesieniu szczeniaka do kolejnego właściciela nie jest już rozpoznawana, co mogłoby tłumaczyć dużą liczbę „pozbawionych objawów” zwierząt dotkniętych genetycznie.

Ponieważ nasilenie choroby może być bardzo zróżnicowane, dokładniej zbadano objawy. Podczas gdy 41% respondentów oceniło objawy jako „łagodne”, 19% oceniło objawy u ich zwierząt jako „umiarkowanie ciężkie”, a 16% nawet jako „ciężkie”. Pierwsze objawy choroby wykryto u prawie wszystkich psów w pierwszym roku życia. Sezonowa zmiana nasilenia objawów nie była widoczna. Świąd jest opisany jako objaw rybiej łuski i wystąpił u 16% dotkniętych chorobą. Ciężkość świądu była oceniana przez respondentów w skali od 1 do 10, przy przybliżonym rozkładzie − od 1 do 7.

Ponieważ rybia łuska jest często określana jako problem „czysto kosmetyczny”, właściciele zostali zapytani, czy tak jest w rzeczywistości, czy też zaburzenie to upośledza codzienne życie psa. Podczas gdy 19% sklasyfikowało objawy jako niepokojące dla właściciela, a 5% jako niepokojące dla psa, 24% uznało objawy za czysto kosmetyczne. Tylko 2% doświadczyło objawów rybiej łuski jako upośledzenia dla codziennego życia swojego zwierzęcia.

W tym przypadku istnieje wyraźna rozbieżność między 57% respondentów, którzy nie klasyfikowali rybiej łuski jako problemu „czysto kosmetycznego”, a jednocześnie 70%, którzy zakładali, że objawy nie przeszkadzają psu lub prawie 80% z nich, że pies nie ma upośledzenia w życiu codziennym. Można to łatwo wyjaśnić, jeśli weźmie się pod uwagę, że choroba genetycznie wywoływana jest zazwyczaj postrzegana jako poważny problem od samego początku i że duża część właścicieli postrzega objawy jako niepokojące.

Ponieważ choroby genetyczne ...