Hemoplazmoza kotów

Objawy kliniczne

Wiele z objawów klinicznych obserwowanych na skutek zakażenia mykoplazmami hemotropowymi wynika z anemii lub będącej jej przyczyną odpowiedzi immunologicznej.

Typowymi objawami są:

ospałość, osowienie, brak apetytu, utrata masy ciała, odwodnienie, przerywana gorączka.

Ciężka niedokrwistość może powodować:

bladość błon śluzowych, tachykardię, duszność, przyśpieszony oddech.

Żółtaczka, mimo hemolitycznego charakteru anemii, pojawia się rzadko. Można zaobserwować powiększenie śledziony, wątroby i węzłów chłonnych. U części zakażonych kotów rozwijają się jedynie słabo nasilone objawy lub przebieg choroby jest bezobjawowy (2, 4).

U kotów, u których zakażenie ma charakter pierwotny, obserwuje się anemię regeneratywną, natomiast u zwierząt zakażonych dodatkowo FIV, FIP lub FeLV rozwinie się anemia nieregeneratywna. Anemia hemolityczna regeneratywna cechuje się makrocytozą (wzrost MCV), polichromatofilią i anizocytozą (spadek MCHC), retikulocytozą, neutrofilią z przesunięciem w lewo oraz zwykle monocytozą (14, 15). Dodatkowo u pełnoobjawowych kotów zakażonych hemoplazmami zaobserwowano podwyższony poziom białek ostrej fazy, surowiczego amyloidu A (SAA) oraz haptoglobiny (Hp) i niższy poziom albumin niż u zdrowych kotów. Z kolei zwierzęta przewlekle zakażone miały jedynie podwyższony poziom Hp (16).

Diagnostyka

Obecnie podstawą rozpoznania hemoplazmozy u kotów są badania molekularne, które pozwalają nie tylko na wykrycie materiału genetycznego patogenów, ale również na jego identyfikację gatunkową. W niektórych badaniach doświadczalnych wykazano nawet 100-proc. czułość (Se) metody łańcuchowej polimerazy (PCR) przy potwierdzaniu zakażeń M. haemofelis i Ca. M. haemominutum u doświadczalnie zakażonych kotów (4).

Niewątpliwie metoda ta, w porównaniu z rozmazem krwi, który był kiedyś powszechnie wykorzystywany w diagnostyce tej choroby, stanowi obecnie metodę z wyboru (2). W obrazie cytologicznym krwi barwionym tradycyjnym...