Górne drogi moczowe psów i kotów w badaniu ultrasonograficznym – cz. II - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Wyszukaj w serwisie

Górne drogi moczowe psów i kotów w badaniu ultrasonograficznym – cz. II

Zmiany ogniskowe

Wszystkie zmiany ogniskowe nerek w badaniu ultrasonograficznym określane są mianem guzów, większość z nich jest stosunkowo łatwa do zobrazowania. Z wyjątkiem torbieli i niektórych zmian wieloogniskowych występujących w przypadku chłoniakomięsaka guzy nie posiadają charakterystycznej dla siebie budowy.

Torbiele mogą występować w jednej lub obu nerkach jako zmiany pojedyncze lub mnogie, wrodzone lub nabyte na tle przewlekłej nefropatii lub niedrożności kanalików wyprowadzających. Wrodzona postać wielotorbielowatości nerek została opisana w pierwszej części artykułu. Torbiele nerkowe mają postać homoechogennych, bezechowych, zaokrąglonych, wyraźnie odgraniczonych struktur (ryc. 13). Ich cienka ściana, zwłaszcza w części dystalnej, jest słabo widoczna. Torbiele wywołują artefakt wzmocnienia akustycznego, dzięki czemu można je odróżnić od innych aechogennych lub hipoechogennych zmian.

W przeciwieństwie do podobnie wyglądających guzów zawartość torbieli nie zmienia się i pozostaje bezechowa niezależnie od stopnia wzmocnienia echa (gain) (3). Zawartość torbieli zwykle jest aechogeniczna, a w przypadku podwyższenia jej echogeniczności pogrubienia ściany torbieli i obecności przegród w świetle torbieli w diagnostyce różnicowej oprócz powikłania torbieli pierwotnej należy uwzględnić: krwiak, ropień, nowotwór (3). Wyżej wymienione zmiany mają wiele cech charakterystycznych dla pojedynczej torbieli, ale rzadko wszystkie jej cechy (10). Kliniczne znaczenie torbieli zależy od wielkości czynnego obszaru nerki (2). Często występujące drobne, pojedyncze torbiele nie mają żadnego znaczenia klinicznego. Nawet wielotorbielowato zmienione nerki nie u wszystkich zwierząt wywołują objawy kliniczne. Jeżeli objawy się pojawiają, to są charakterystyczne dla przewlekłej niewydolności nerek (2).

Rzekome torbiele okołonerkowe powstają w wyniku nagromadzenia się dużej ilości płynu podtorebkowo wokół nerki i uwidaczniają się jako duże aechogenne obszary. Określ...

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.
Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Masz aktywną subskrypcję?
Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas
Poznaj nasze serwisy