Młodzieńcze zapalenie tkanki łącznej u psów – opis przypadku

Diagnostyka

Rozpoznanie jest stawiane często już na podstawie samych objawów klinicznych i wieku zwierzęcia. Jednak do ostatecznej diagnozy powinno być zastosowane badanie cytologiczne oraz histopatologiczne skóry (6).

Cytologia skóry: typowym obrazem dla młodzieńczego zapalenia tkanki łącznej jest umiarkowana ilość niezdegenerowanych neutrofilii oraz makrofagów, bez obecności bakterii. W wyniku wtórnego nadkażenia, szczególnie przy dłużej trwających procesach chorobowych, można stwierdzić w preparatach umiarkowaną liczbę bakterii lub drożdżaków (2, 6, 15).

Aspiraty z biopsji cienkoigłowej węzłów chłonnych wykazują najczęściej cechy ropnego lub ziarniniakowego zapalenia (6, 15).

Badanie histopatologiczne skóry cechuje się zapaleniem o charakterze ropno-ziarniniakowym w skórze właściwej i tkance podskórnej. Największą wartość diagnostyczną mają próbki pobrane na początku procesu chorobowego (6, 15).

Diagnostyka różnicowa

Nużyca: zeskrobina głęboka w celu wykrycia pasożytów.Ropne zapalenie skóry: liczne bakterie, najczęściej ziarniaki, natomiast w przypadku młodzieńczego zapalenia tkanki łącznej zmiany są najczęściej jałowe.Obrzęk naczynioruchowy z obrzękiem powiek, małżowin usznych, pojawiający się nagle i szybko ustępujący, bez zmian ropnych w wyniku niepożądanej reakcji na leki lub ukąszenie owadów. Istotny jest szczegółowy wywiad z właścicielem dotyczący przyjmowanych ostatnio leków przez zwierzę.Dermatofitoza: wykonanie badania lampą Wooda (fluorescencja), trichogram (badanie mikroskopowe włosa), badanie na podłożu do hodowli dermatofitów (Sabourauda, DTM).Nosówka: mimo dość różniących się objawów należy mieć na uwadze nosówkę. Dermatologiczne zmiany typowe dla nosówki to ropny wypływ z nosa i spojówek, hyperkeratoza nosa oraz opuszek palcowych.Pęcherzyca liściasta: badanie cytologiczne pozwoli stwierdzić obecność komórek akantolitycznych pobrany ze strupów i zmian o cechach łusek (6, 15, 16).