Kaszel kenelowy – stara choroba, nowe oblicze

Kaszel kenelowy (ang. kennel cough), inaczej psiarniany, to choroba dobrze znana lekarzom weterynarii na całym świecie. Ta potoczna nazwa jest formą skrótu myślowego, opisującego stany zapalne górnych dróg oddechowych – od łagodnego zapalenia błony śluzowej nosa i gardła, po zapalenie oskrzeli, rzadziej przechodzącego w zapalenie płuc. W nomenklaturze medycznej choroba ta występuje również pod nazwą CIRD (ang. canine infectious respiratory disease), czyli zakaźna choroba układu oddechowego psów.

Kaszel kenelowy został opisany po raz pierwszy we wczesnych latach 40. XX wieku, jednak jeszcze w latach 50. nie było zgody środowiska weterynaryjnego na uznanie choroby za jednostkę odrębną od infekcji wirusem CDV ze względu na podobny przebieg kliniczny. Po wprowadzeniu masowych szczepień przeciwko nosówce i gwałtownym spadku liczby notowanych zachorowań stało się jasne, że etiologia rozwoju objawów CIRD musi być bardziej złożona. W latach 60. i 70. wykazano, że czynnikami etiologicznymi kaszlu kenelowego są adenowirus psów typu 2 (CAV-2) i wirus parainfluenzy psów (CPiV) oraz bakteria Bordetella bronchiseptica.

Dotyczy psów wszystkich ras, niezależnie od wieku czy płci (7).

Kaszel kenelowy – nazwa pochodzi od kenelu, klatki czy schroniska, w którym przebywa większe zgromadzenie psów – niestety w obecnych czasach obserwuje się zakażenia psów, które nie przebywają w większych skupiskach. Ponadto nie dotyczy ona tylko psów, bo infekcji ulegają również koty.

Lista potencjalnych czynników etiologicznych biorących udział w rozwoju CIRD stale się powiększa, obecnie o udział w rozwoju choroby podejrzewa się między innymi CIV (ang. canine influenza virus – H3N8 w USA i H3N2 w Azji i w USA), koronawirusy psów, np. wysoce zjadliwy podtyp IIa wyizolowany z padłych szczeniąt we Włoszech w 2005 r., koronawirus wywołujący chorobę układu oddechowego psów (CR-CoV), który cechuje się dużym pokrewieństwem antygenowym z koronawirusem odpowiedzialnym za chorobę układu oddechow...