Zaburzenia równowagi u psów

Obwodowy zespół przedsionkowy

Pacjenci z obwodową chorobą przedsionkową wykazują objawy dezorientacji, zaburzeń równowagi, przekrzywienia głowy na jedną stronę (w osi ciała) na stronę uszkodzenia, a nawet rolowania wzdłuż osi ciała (ryc. 8). Bardzo charakterystycznym objawem jest oczopląs, czasami bardzo wyraźny, który może wywoływać poruszanie głową na boki, może jednak być tak nieznaczny, że pozostaje niezauważony przez właściciela lub badającego. W obwodowym zespole przedsionkowym oczopląs jest najczęściej poziomy, z szybką i wolną komponentą, gdzie wolny ruch odbywa się zawsze w stronę uszkodzenia. Dodatkowym objawem jest, czasami przeoczany, zez dobrzuszny jednostronny, również po stronie uszkodzenia (ryc. 9). Czasami u pacjentów z zaburzeniami przedsionkowymi obserwuje się nudności, wymioty oraz ślinienie. Wszystkie te objawy wynikają z uszkodzenia struktur ucha wewnętrznego, czyli receptorów lub samego nerwu przedsionkowego (ryc. 2) (2, 3, 4).

Pojawiające się czasami dodatkowo inne deficyty nerwu twarzowego i nerwu współczulnego wynikają z objęcia procesem również ucha środkowego. Kliniczne uszkodzenie nerwu twarzowego objawia się obniżeniem napięcia mięśni mimicznych, opadaniem powieki, kącika wargi oraz ucha po stronie uszkodzenia (ryc. 3). Zaburzenia funkcji nerwu współczulnego wywołują objawy zespołu Hornera w postaci zwężenia źrenicy, opadnięcia powieki, zapadnięcia gałki ocznej oraz wypadnięcia trzeciej powieki (2, 3, 4).