Kamica moczowa. Cz. I. Etiologia i diagnostyka

Diagnostyka

Podstawą diagnostyki kamicy moczowej jest dokładny wywiad oraz badanie kliniczne, natomiast jednoznaczne jej rozpoznanie można postawić dopiero po wykonaniu badań dodatkowych.

Badanie ultrasonograficzne

Kamienie moczowe mają podobny obraz w badaniu USG niezależnie od ich składu.

Są one hiperechogeniczne, zazwyczaj mają okrągły kształt, zakrzywioną hiperechogeniczną krawędź i tworzą cienie akustyczne. Wielkość cienia akustycznego zależna jest od wielkości kamieni, ich powierzchni oraz częstotliwości głowicy, którą przeprowadzane jest badanie.

Kamienie moczowe mogą lokalizować się w nerkach, moczowodach, pęcherzu moczowym oraz w cewce moczowej, ważne jest więc dokładne badanie układu moczowego.

Kamienie zlokalizowane w pęcherzu moczowym i cewce moczowej zazwyczaj znajdują się w dolnym ich świetle. Skupisko drobnych kamieni lub zmineralizowany osad mogą tworzyć układ liniowy. Pod ciężarem głowicy, a także działania grawitacji kamienie i osad zmieniają położenie.

Obecność kamieni można potwierdzić przez badanie dopplerowskie i obecny artefakt migotania (10).

Wygląd kryształów w badaniu USG jest niespecyficzny, są to zazwyczaj wirujące w świetle pęcherza niewielkie punkty o różnej echogeniczności.

Badanie rentgenowskie

W badaniu rentgenowskim można uwidocznić kamienie moczowe w dowolnym odcinku układu moczowego. Najczęściej kamienie w badaniu RTG widnieją w pęcherzu moczowym.

Mogą występować w postaci jednego dużego kamienia bądź wielu pojedynczych kamieni.

Najbardziej pomocną projekcją jest projekcja boczna (profilowa) z maksymalnym odsunięciem kończyny miedniczej do tyłu, aby łatwiej zobrazować dystalną część układu moczowego.

W celu określenia dokładniejszej lokalizacji zaleca się wykonanie również zdjęcia w projekcji brzuszno-grzbietowej (1).

Kamienie struwitowe oraz szczawiany wapnia są nieprzepuszczalne dla promieni rentgenowskich, co znacznie ułatwia ich obrazowanie. Natomiast kamienie moczanowe, cystynow...