Echokardiografia w weterynarii małych zwierząt. Część VII. Echokardiograficzna diagnostyka chorób wrodzonych serca: zwężenie zastawkowe tętnicy płucnej (PS) - Vetkompleksowo – serwis dla lekarzy weterynarii

Wyszukaj w serwisie

Echokardiografia w weterynarii małych zwierząt. Część VII. Echokardiograficzna diagnostyka chorób wrodzonych serca: zwężenie zastawkowe tętnicy płucnej (PS)

Ze względu na zasięg i lokalizację zmian anatomopatologicznych wyróżnia się dwa podstawowe typy PS, a także sytuacje, w których mamy do czynienia z formami pośrednimi. Ze względu na znaczną różnorodność form morfologicznych stenozy, w medycynie weterynaryjnej wykorzystywana jest klasyfikacja zaproponowana przez McCrindle’a, używana w medycynie ludzkiej i bazująca nie tylko na zmianach anatomopatologicznych, ale również na danych klinicznych i echokardiograficznych. Podział zmian obserwowanych u poszczególnych pacjentów opiera się w dużym stopniu na zmianach anatomicznych mających wpływ na rozwój naturalnych procesów chorobowych.

Bazując na klasyfikacji McCrindle’a, możemy wyróżnić zwężenie zastawki płucnej typu A i typu B (tab. 1, s. 60).

Tab. 1. Różnice pomiędzy poszczególnymi typami zwężenia zastawkowego tętnicy płucnej

W pierwszym przypadku (typ A) płatki zastawki półksiężycowatej pozostają zrośnięte w odcinku przypierścieniowym, uniemożliwiając tym samym pełne otwarcie płatków w fazie rozkurczu (1). Pierścień pnia płucnego ma normalną średnicę i często obserwuje się obecność rozszerzenia „poststenotycznego” pnia płucnego (ryc. 1, s. 58). Zrośnięcie między sobą płatków zastawki daje charakterystyczny obraz tejże zastawki w przebiegu badania echokardiograficznego: ponieważ płatki pozostają połączone między sobą w swej części peryferyjnej, podczas badania obserwować możemy tak zwany „doming” zastawki (2, 5).

Oznacza to, że część centralna płatków zastawki porusza się w kierunku ścian tętnicy, podczas gdy ich brzegi pozostają praktycznie nieruchome w centralnej części naczynia w ścisłym kontakcie między sobą podczas skurczu komór. W przypadku typu B płatki zastawki półksiężycowatej są zaokrąglone, zniekształcone, zgrubiałe (szczególnie na brzegach, zmiany dysplastyczne), co powoduje znaczne ograniczenie ich mobilności i zmniejszenie zakresu ruchu podczas fazy otwierania zastawki (ryc. 1, s. 58) (1, 2). Poza tym niejednokrotnie obserwuje się także...

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.
Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Masz aktywną subskrypcję?
Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas
Poznaj nasze serwisy