Perikardiektomia torakoskopowa. Wskazania i techniki u małych zwierząt. Część II/Thoracoscopic pericardectomy. Indications and techniques in small animals. Part II
Powikłania podczas perikardiektomii torakoskopowej
Problemy techniczne
Czasem trudności przysparza uchwycenie osierdzia, ponieważ ma ono tendencję do wyślizgiwania się z instrumentu. Można zastosować standardową pęsetę chirurgiczną, ewentualnie kleszcze tkankowe Allisa. Niektórzy chirurdzy przeprowadzają przez osierdzie półokrągłą igłę, aby ułatwić przytrzymanie i pierwsze nakłucie.
Należy unikać nacinania osierdzia na ślepo za pomocą skalpela. Jeśli worek osierdziowy zajmuje większość jamy klatki piersiowej, wówczas, niezależnie od ułożenia pacjenta i ewentualnego zastosowania wentylacji jednego płuca, pole widzenia może być nieodpowiednie. W takich przypadkach należy poświęcić czas na odsunięcie płuc. Wczesny drenaż osierdzia pozwala na uzyskanie lepszej wizualizacji i szybszego przywrócenia czynności serca.
Rasa psa ma zasadniczy wpływ na przestrzeń do pracy podczas torakoskopii, ponieważ u ras o głębokiej klatce piersiowej przestrzeń ta jest dużo większa w porównaniu z psami o płytkiej klatce piersiowej, często należącymi do ras brachycefalicznych. Jeżeli w odczuciu operatora instrumenty nie mają spodziewanej swobody ruchu w obrębie jamy klatki piersiowej, można usunąć kaniule, w ten sposób umożliwiając większą swobodę operowania instrumentami. Można również zastosować kaniule elastyczne.
Powikłania przedoperacyjne
Co prawda powiększenie rozmiaru worka osierdziowego pomocne jest podczas zabiegu operacyjnego, zaleca się jednak mimo wszystko częściowe opróżnienie go przed znieczuleniem, aby zapobiec tamponadzie serca (40). Z tej samej przyczyny należy ograniczyć do minimum poruszanie pacjentem i obracanie go podczas przygotowywania do zabiegu.
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
