Perikardiektomia torakoskopowa. Wskazania i techniki u małych zwierząt. Część II/Thoracoscopic pericardectomy. Indications and techniques in small animals. Part II

Najczęstsze pytania

Jak uzyskać przestrzeń do pracy w obrębie klatki piersiowej?

Niezależnie od tego, w jakiej pozycji ustawiony jest pacjent, przestrzeń w obrębie klatki piersiowej uzyskuje się, wywołując otwartą odmę za pomocą otwartych kaniul. Z uwagi na ciśnienie atmosferyczne działające na klatkę piersiową płuca odsuną się pod wpływem siły ciążenia. Ta technika najczęściej wystarcza u pacjentów w ułożeniu na grzbiecie. W przypadku pacjentów ułożonych w innych pozycjach zazwyczaj konieczne jest odsunięcie płatów płuc, aby uzyskać dostęp do osierdzia. Ewentualnie, gdy pacjent znajduje się w ułożeniu bocznym, można wykorzystać wentylację jednego płuca (OLV) (19, 26).

Chociaż podczas takiej wentylacji dochodzi do istotnej rozbieżności między wentylacją a perfuzją, w badaniach nie stwierdzono istotnego pływu na transport tlenu u zdrowych psów (36). Wreszcie samą klatkę piersiową można ostrożnie napompować CO2, co znacznie poprawia pole widzenia w pozycji bocznej (37). Jednak napompowanie, nawet przy niskim ciśnieniu (3 mmHg) (38), niesie za sobą ryzyko uciśnięcia struktur w obrębie klatki piersiowej (naczynia krwionośne i drogi oddechowe) oraz obciążenia krążenia płucno-sercowego.

Należy stosować tę metodę ostrożnie, lecz jest ona szczególnie wartościowa u małych psów i kotów, gdzie trzeba w jakiś sposób uzyskać przestrzeń do pracy.