Anatomia kliniczna stawu nadgarstkowego u psa

fot. istock.com

Nadgarstek jest złożoną i wielopoziomową strukturą. Stanowi połączenie pomiędzy kośćmi przedramienia a palcami. Wyróżniamy w nim trzy piętra. Najbliżej ulokowany jest staw łokciowo-nadgarstkowy będący połączeniem kości nadgarstka z kością łokciową i staw promieniowo-nadgarstkowy utworzony przez kości promieniową i kości nadgarstka. Kolejno występują staw śródnadgarstkowy łączący kości poszczególne kości nadgarstka w rzędzie bliższym i dalszym, stawy międzynadgarstkowe łączące poszczególne kości obu rzędów, a następnie stawy nadgarstkowo-śródręczne tworzone przez kości nadgarstka i kości śródręcza. Staw nadgarstkowy tworzy u psa siedem kości ułożonych w dwóch piętrach.

Piętro bliższe tworzą kości: połączone kości nadgarstka promieniowa i pośrodkowa, czyli kość promieniowo-pośrodkowa (łac. os carpi radiale + os carpi intermedium = os intermediocarpale), kość nadgarstka łokciowa (łac. os carpi ulnare) i kość nadgarstka dodatkowa (łac os carpi accesorium). Piętro dalsze jest utworzone przez kości: nadgarstkowe pierwszą, drugą, trzecią i czwartą (łac. ossa carpalis primum, secudnum, tertium et quartum). Warstwa włóknista torebki stawowej jest wspólna dla całego stawu, a z kolei warstwa maziowa torebki stawowej dzieli jamę stawu na trzy piętra.

Nadgarstek jest zależny od więzadeł, które zapewniają mu stabilność i kontrolują zakres wykonywanych ruchów. Więzadła te dzielimy na dwie grupy, a mianowicie na więzadła długie i krótkie. Należy jednak zaznaczyć, że u psa nie występują klasyczne więzadła długie, a więzadła poboczne łączą jedynie kości przedramienia i nadgarstka, nie osiągając kości śródręcza. Więzadła krótkie dzielimy na: więzadła podłużne, które łączą ze sobą główne stawy, więzadła poprzeczne łączące sąsiadujące kości tego samego rzędu i więzadła krótkie pomiędzy kością łokciową, kością nadgarstkową IV i kośćmi śródręcza V.

Bardzo ważną funkcję odgrywają wzmocnienia warstwy włóknistej torebki stawowej w postaci troczka prostownikó...