Sternotomia pośrodkowa u psa – opis procedury i przypadek kliniczny
Opis procedury
Sternotomia pośrodkowa jest dostępem chirurgicznym, który jako jedyny umożliwia wykonanie pełnej eksploracji klatki piersiowej, włącznie z procedurami w obrębie śródpiersia przedniego, tylnego oraz obu jam opłucnowych jednocześnie. Dostęp ten umożliwia także wykonanie procedury w obrębie dużych naczyń serca, oskrzeli i płuc, jednak są one trudniejsze niż w przypadku bocznej torakotomii i wymagają większego doświadczenia operatora (2).
W przypadku niektórych wskazań, takich jak procesy obejmujące jednocześnie narządy klatki piersiowej i narządy szyi lub przeponę, dostęp sternotomijny można poszerzyć doczaszkowo o dostęp szyjny lub doogonowo o laparotomię pośrodkową (2), co wiąże się jednak z większym ryzykiem powikłań pooperacyjnych. Chirurgia klatki piersiowej, w przypadku większości procedur wykonywanych w jej obrębie, wymaga ściśle określonego dostępu do konkretnych zabiegów, co jest związane z budową i ograniczeniami anatomicznymi klatki piersiowej. Sternotomia może być jedynym możliwym wyborem w przypadku rozległych zmian w obrębie śródpiersia przedniego, procesów toczących się jednocześnie w obu jamach opłucnowych, a także zabiegów eksploracyjno-zwiadowczych, gdy nie ma pewności, po której stronie jamy opłucnowej zlokalizowana jest przyczyna choroby (np. niektóre przypadki pęknięcia pęcherzy rozedmowych i torbieli powietrznych, trudnych do uchwycenia w badaniach obrazowych). Choć dostęp do klatki piersiowej poprzez sternotomię pośrodkową wydaje się bardziej inwazyjny i operatorzy częściej wybierają torakotomię boczną, obie procedury są zazwyczaj podobnie tolerowane przez psy − zarówno pod względem nasilenia dolegliwości bólowych, jak i występowania powikłań pooperacyjnych (1-3). Istotnym czynnikiem rzutującym na wzrost ryzyka powikłań jest technika wykonania dostępu. Samo przecięcie mostka [...]
którzy są subskrybentami naszego portalu.
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!
Mogą zainteresować Cię również
POSTĘPOWANIA
w weterynarii




