Jak osiągać efektywność terapii lekami podawanymi w wodzie do picia? Część IV – właściwości chemiczne produktów w kontekście optymalizacji terapii lekami podawanymi w wodzie do picia
W poprzednich artykułach opisano wpływ jakości wody, konstrukcji systemów pojenia oraz biofilmu na sukces lub niepowodzenie terapii lekami rozpuszczalnymi w wodzie do picia. Natomiast poniższa część, ostatnia z cyklu, została poświęcona tematyce rozpuszczalności i stabilności preparatów weterynaryjnych.
Lekarze weterynarii obsługujący stada trzody chlewnej i drobiu dokładają wszelkich starań, aby zapobiec wystąpieniu chorób i osiągnąć jak najlepsze, zadowalające właściciela fermy, wyniki produkcyjne. Jednak, w razie wystąpienia choroby, trzeba jak najszybciej wprowadzić stosowne leczenie. Należy pamiętać, że wiedza i doświadczenie dotyczące skuteczności określonych antybiotyków na danym obszarze są ważnym elementem warunkującym powodzenie wprowadzonego leczenia, ale nie jedynym. Na rynku dostępnych jest wiele konkurencyjnych preparatów zawierających tę samą substancję czynną. Jak więc ocenić, który z nich będzie najlepszych wyborem dla stada, nad którym sprawujemy opiekę weterynaryjną?
Rozpuszczalność
Oczywiste jest, że produkt podawany w wodzie do picia musi być rozpuszczalny. Mówiąc dokładniej, określona ilość preparatu powinna rozpuścić się w wodzie, aby zwierzęta otrzymały wymaganą dawkę leku, biorąc pod uwagę aktualne, dzienne spożycie wody w leczonym stadzie. Rozpuszczalność można określić na dwa sposoby:
- rozpuszczalność maksymalna: maksymalna ilość produktu, którą można rozpuścić w 1 litrze wody,
- szybkość rozpuszczania: czas potrzebny do całkowitego rozpuszczenia się produktu.
Rozpuszczalność maksymalna jest niezmiernie istotnym parametrem. Jeśli będzie zbyt niska, to niemożliwe będzie podanie właściwiej dawki leku. Szybkość rozpuszczania bierze się pod uwagę głównie ze względu na wygodę – szybsze podanie, mniej poświęconego czasu.
Rozpuszczalność produktu zależy od rozpuszczalności substancji czynnej, temperatury, pH i składu wody.
Substancja czynna
W tab. 1 przedstawiono rozpuszczalność powszechnie stosowanych substancji czynnych w leczeniu trzody chlewnej i drobiu. Amoksycylina, trimetoprim i chlorotetracyklina charakteryzują się niską lub bardzo niską rozpuszczalnością. Natomiast salicylan sodu, fenoksymetylopenicylina odznaczają się bardzo dobrą i dobrą rozpuszczalnością. Na przykład, w 1 litrze wody można rozpuścić więcej niż 1 kg salicylanu sodu!
Woda
Właściwości fizyczne i chemiczne wody mają duży wpływ na rozpuszczalność substancji. Powszechnie wiadomo, że rozpuszczalność zwykle obniża się wraz ze spadkiem temperatury wody. Roztwory substancji leczniczych powinno przygotowywać się w letniej wodzie, aby uniknąć inaktywacji substancji czynnej pod wpływem wysokiej temperatury (amkosycylina!). Mniej znany jest fakt, że rozpuszczalność zależy również od pH wody (tab. 1). Dzięki tej korelacji istnieje możliwość zwiększania rozpuszczalności produktu poprzez dodatek substancji zakwaszających lub alkalizujących, celem osiągnięcia optymalnego pH dla konkretnej substancji czynnej. Kolejnym czynnikiem wpływającym na rozpuszczalność jest sam skład wody, np. stężenie jonów wapnia i/lub magnezu (twarda woda) oraz żelaza, które mogą ograniczyć rozpuszczalność leków z grupy tetracyklin, a substancje organiczne występujące w wodzie mają zdolność do tworzenia kompleksów z sulfonamidami potencjalizowanymi trimetoprimem.
Mogą zainteresować Cię również
Znajdź swoją kategorię
2577 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych
Weterynaria w Terenie
Antybiotykoterapia u świń – repetytorium. Charakterystyka pochodnych pleuromutyliny i tetracyklin
Pleuromutylina to substancja wyizolowana w 1951 roku z dwóch jadalnych podstawczaków Clitopilus scyphoides (dawniej Pleurotus mutilis) oraz Pleurotus Passeckerianus Pilat. W wyniku przeprowadzonych badań potwierdzono jej działanie przeciwbakteryjne, zwłaszcza w stosunku do drobnoustrojów Gram-dodatnich. W 1975 roku uzyskano półsyntetyczną pochodną pleuromutyliny – tiamulinę – a następnie walnemulinę. Oba te związki zostały z powodzeniem wprowadzone do […]
System Ovsynch w leczeniu powtarzających się rui u bydła
W dzisiejszej dynamicznie rozwijającej się hodowli bydła mlecznego efektywne zarządzanie cyklem rujowym u bydła staje się newralgicznym elementem pozwalającym osiągnąć wysokie wskaźniki reprodukcyjne w stadzie. Różnorodne czynniki mogą wpływać na zaburzenia płodności u krów. Po okresie poporodowym kluczową rolę odgrywa prawidłowa funkcja endokrynna podwzgórza i przysadki, która jest powiązana z działaniem hormonów sterydowych jajników poprzez […]
Antybiotykoterapia u świń – repetytorium. Charakterystyka pochodnych pleuromutyliny i tetracyklin
Pleuromutylina to substancja wyizolowana w 1951 roku z dwóch jadalnych podstawczaków Clitopilus scyphoides (dawniej Pleurotus mutilis) oraz Pleurotus Passeckerianus Pilat. W wyniku przeprowadzonych badań potwierdzono jej działanie przeciwbakteryjne, zwłaszcza w stosunku do drobnoustrojów Gram-dodatnich. W 1975 roku uzyskano półsyntetyczną pochodną pleuromutyliny – tiamulinę – a następnie walnemulinę. Oba te związki zostały z powodzeniem wprowadzone do […]
Opieka nad źrebną klaczą
Jeździectwo w Polsce od kilkunastu lat staje się coraz bardziej popularne. Wszystko wskazuje na to, że ta moda tak szybko nie minie. Wręcz przeciwnie – będzie się rozwijała. Również posiadanie własnego konia nie jest już czymś niezwykłym. Większość stajni oferuje miejsca hotelowe, gdzie można trzymać swojego pupila, nie martwiąc się o codzienną opiekę. Coraz częściej […]
Świadczenie usług poza siedzibą. Sprawdź, kiedy możesz pozostawić leki w gospodarstwie w celu leczenia zwierząt
Świadczenie usług po uzyskaniu zgody kierownika Pamiętaj, że w przypadku świadczenia tzw. czynności z wyznaczenia na podstawie art. 16 ust. 2a ww. ustawy wyznaczenie lekarza weterynarii świadczącego usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt następuje po uzyskaniu zgody kierownika zakładu leczniczego dla zwierząt, w ramach którego lekarz ten świadczy usługi weterynaryjne. Wyjątek od przechowywania […]
Nauka ma pobudzać do ciekawości i poszukiwania
Istnieje kilka dróg, za pomocą których MNP może przedostać się do organizmu. Czy któraś ma wpływ na jego większą/mniejszą toksyczność? Nasza wiedza na ten temat jest wciąż bardzo ograniczona, wydaje się jednak, że najwyższa toksyczność wiąże się z przenikaniem mikro-/nanoplastiku przez układ pokarmowy. Jest tak z dwóch powodów. Z jednej strony tą drogą do organizmu […]
Postępy w leczeniu i opiece nad cielętami
W grudniu odbyła się Międzynarodowa Konferencja „Postępy w leczeniu i opiece nad cielętami”. Prelegenci przyjechali do Wrocławia na zaproszenie prof. dr. hab. Tadeusza Stefaniaka. Konferencja odbyła się w Auli Jana Pawła II Uniwersytetu Przyrodniczego przy pl. Grunwaldzki 24. Organizatorami byli Zakład Immunologii i Prewencji Weterynaryjnej Wydziału Medycyny Weterynaryjnej, Sekcja Neonatologii PTNW, Sekcja Fizjologii i Patologii […]