Możliwości stymulowania odporności nieswoistej u świń

Organizmy żywe nieustannie narażone są na działanie czynników patogennych, które mogą doprowadzić do rozwoju zakażenia (miejscowego i/lub uogólnionego). Układem, który w sytuacji zagrożenia organizuje i kieruje obroną ustroju, jest układ odpornościowy (immunologiczny). Układ ten, przy pomocy wielu złożonych mechanizmów, jest w stanie zlokalizować „intruza”, rozpoznać go jako „obcego”, zastosować wobec niego środki neutralizujące, by wreszcie w ogromnej większości przypadków ostatecznie się go pozbyć.

Mechanizmy regulujące funkcjonowanie układu immunologicznego są bardzo złożone i niezwykle wyspecjalizowane. W prezentowanym artykule zagadnienia dotyczące funkcjonowania tego układu zostaną przedstawione w sposób uproszczony, pozwalający jednak na zrozumienie zjawisk zachodzących w organizmie zwierzęcia po zastosowaniu różnych związków stymulujących odporność nieswoistą.

Najprościej rzec ujmując, układ odpornościowy chroni organizm przed atakiem patogenów. Zanim jednak drobnoustrój zainfekuje organizm, musi najpierw przylgnąć do komórek nabłonkowych, stanowiących granicę między organizmem i środowiskiem, by następnie przez tę warstwę przeniknąć. Wnikanie drobnoustrojów do organizmu może się odbywać w sposób bierny lub czynny. Mogą się one przedostawać przez skórę (zdrową lub uszkodzoną), być połykane z pokarmem lub wdychane wraz z powietrzem. W praktyce większość organizmów wnika do organizmu przez drogi oddechowe lub pokarmowe.

Mechanizmy odporności zostały podzielone na dwie główne grupy (1, 2):

mechanizmy nieswoiste – działają w każdym przypadku, także przy pierwszym kontakcie z patogenami;mechanizmy swoiste – indukowane pod wpływem konkretnego zakażenia i skierowane przeciwko określonym patogenom – działające w późniejszej fazie pierwszego zakażenia danym patogenem oraz natychmiast przy kolejnych kontaktach z tym samym drobnoustrojem.

Odporność nieswoista

Odporność nieswoista stanowi wraz z barierami fizycznymi (skóra, błona śluzowa, flora f...