Florfenikol – doskonały antybiotyk pierwszego rzutu w leczeniu syndromu BRD – część 2

Plazmatyczna farmakokinetyka florfenikolu

Varma i wsp. zbadali w 1998 r. dystrybucję florfenikolu (300 mg/ml) po podskórnym podaniu 40 mg florfenikolu/kg m.c. ciała 16 cielętom w wieku 3-4 miesięcy (tab. 1).

Względna biodostępność po podskórnym podaniu florfenikolu wahała się od 63% do 137% dla poszczególnych cieląt. Maksymalne średnie stężenie w surowicy (C_max), wynoszące 5,36 μg/ml, wystąpiło 5,34 godziny (T_max) po podaniu. Średnie stężenie florfenikolu w surowicy 24 godziny po podaniu wynosiło około 2 μg/ml. Co ciekawe, stężenie florfenikolu w surowicy powyżej 1 μg/ml zostało osiągnięte zaledwie w ciągu 30 minut po podaniu podskórnym.

Wśród bakterii zaangażowanych w BRD M. haemolytica ma najwyższe wartości MIC₉₀. Większość izolatów jest wrażliwa na florfenikol przy MIC 1 μg/ml, nawet jeśli niektóre szczepy osiągają nieco wyższy MIC₉₀. Portis i wsp. potwierdzili te dane dotyczące wrażliwości na M. haemolytica. Stwierdzili, że około 80% izolatów było wrażliwych na florfenikol przy MIC wynoszącym 0,5 μg/ml lub mniej.

Na podstawie badania Varma ustalono, że stężenie florfenikolu w surowicy utrzymywało się powyżej 0,5 μg/ml przez około 120 godzin (5 dni) i powyżej 1,0 μg/ml przez 65 godzin (2,7 dnia) po podaniu podskórnym. [...]

Ten materiał dostępny jest tylko dla użytkowników
którzy są subskrybentami naszego portalu.

Wybierz pakiet subskrypcji dla siebie
i ciesz się dostępem do bazy merytorycznej wiedzy!

Wybierz subskrypcję

Masz aktywną subskrypcję?

Zaloguj się

Nie masz jeszcze konta w serwisie? Dołącz do nas