Ektopasożyty u bydła – nękanie, stres, straty w produkcji

Sezon aktywności much i innych ektopasożytów przed nami. Jest to dobra okazja do przypomnienia ich znaczenia oraz konieczności wprowadzenia skutecznego programu ich zwalczania.

Pasożyty zewnętrzne – coraz większa częstotliwość występowania 

Przeżuwacze są generalnie zwierzętami bardzo atrakcyjnymi dla pasożytów zewnętrznych. Wiele z nich, takich jak: kleszcze, kuczmany czy muchy kąsające, negatywnie wpływa na stan zdrowia swoich żywicieli z powodu żerowania na ich krwi, co może spowodować znaczną jej utratę, a także wtórne zakażenia w miejscach ukąszeń. Ponadto mogą one przenosić cały szereg różnego rodzaju czynników chorobotwórczych, chociażby takich jak wirus Schmallenberg, przenoszony przez kuczmany, który od roku 2011 występuje w wielu krajach UE. Poza tym, nawet przy braku objawów klinicznych, istnieją przekonujące dowody na to, że pasożyty zewnętrzne mogą pogarszać płodność oraz wpływać negatywnie na produkcję mleczną i mięsną.

Ekologia oraz patogenność pasożytów zewnętrznych jest ściśle związana z ich zdolnością do przemieszczania się. Niektóre gatunki, takie jak wszoły czy świerzbowce, charakteryzują się stosunkowo niewielką ruchliwością. Żyją one w bliskim kontakcie ze swoimi żywicielami oraz są obecne właściwie zawsze, nawet jeżeli są mało widoczne i powodują niewielkie uszkodzenia.

W przeciwieństwie do tego pasożyty zewnętrzne, które mają dużą zdolność do ruchu, mają najwyższą zjadliwość, ponieważ mogą żerować na swoich żywicielach stosunkowo szybko oraz w znacznie większym zakresie. Ewentualna śmierć żywiciela ma w tym przypadku niewielkie znaczenie, ponieważ są one zdolne do przeżycia niezależnie od niego, a w razie konieczności mogą stosunkowo szybko znaleźć nowego żywiciela. W efekcie to właśnie one są przyczyną największych uszkodzeń. Do tej kategorii należy wiele stawonogów, w tym takich jak żywiące się krwią muchy lub kleszcze. Istnieje kilka czynników, które mogą tłumaczyć rosnącą częstotliwość występowania pasożytów zewnętr...