Zastosowanie szamponu selenowego w leczeniu miejscowym zapalenia i zaniku gruczołów łojowych (sebaceous adenitis) u pięciu psów

Leczenie

U wszystkich psów w leczeniu zastosowano kąpiele w szamponie przeciwłojotokowym zawierającym selen. Kąpiele były stosowane dwa razy w tygodniu przez miesiąc według poniższej procedury. Psy były dokładnie moczone ciepłą wodą, następnie stosowano dwie aplikacje szamponu, w czasie drugiej aplikacji szampon pozostawał na sierści przez 10 minut. Następnie szampon był spłukiwany. Przez pierwszy tydzień kąpiele były przeprowadzane w klinice weterynaryjnej przez personel pomocniczy. Kąpiele były kontynuowane w domu przez właścicieli zwierząt po uprzednim przeszkoleniu. Obserwacji poddano następujące objawy: wyłysienia, łuski, odlewy mieszkowe oraz ogólny wygląd sierści. Dla każdego objawu ustalono skalę nasilenia: od 0 (brak zmian) do 10 (nasilone objawy). Oceniano również stopień satysfakcji właściciela zwierzęcia oraz tolerancję szamponu. Badania dermatologiczne zwierząt zostały przeprowadzone w pierwszym oraz w 28. dniu (po czterech tygodniach terapii).

Ocena skuteczności terapeutycznej

Znaczącą poprawę kliniczną (ponad 50% redukcji zmian klinicznych) po czterech tygodniach zaobserwowano u 4 na 5 psów. U dwóch z nich nastąpiły: 75-proc. redukcja zmian klinicznych, odrost włosów i bardzo duże zadowolenie właścicieli. U pozostałych dwóch psów poprawa wynosiła ponad 50% i była oceniona jako bardzo dobra przez lekarza weterynarii. Tylko jeden z właścicieli uważał, że kąpiele dwa razy w tygodniu są bardzo uciążliwe. U jednego ze zwierząt (berneński pies pasterski) poprawa po czterech tygodniach nie była zadowalająca, przerzedzenie sierści i odlewy mieszkowe były nadal widoczne w wielu miejscach na ciele. Pies ten został poddany leczeniu ogólnoustrojowemu z zastosowaniem cyklosporyny. W czasie powtarzanych aplikacji szamponu selenowego nie stwierdzono efektów ubocznych, jego cechy kosmetyczne zostały ocenione jako bardzo dobre lub doskonałe we wszystkich przypadkach.