Zalecenia dotyczące rozpoznawania białkomoczu

Publikacja stanowi fragment książki Atlas badania moczu psów i kotów (wyd. Galaktyka).

Białkomocz może się pojawiać na skutek wydzielania lub ucieczki wielu różnych białek do moczu. Albuminuria, czyli obecność albumin w moczu, jest głównym komponentem białkomoczu i w przypadku psów i kotów ma największe znaczenie kliniczne. Wykrycie białkomoczu wymaga przeprowadzenia rutynowego badania moczu oraz zastosowania bardziej zaawansowanych technik analitycznych. Możliwość rozpoznania klinicznie istotnego białkomoczu jest uzależniona od rodzaju wykrytego białka, choroby układowej, choroby górnych lub dolnych dróg moczowych oraz metodyki badania.

Losy białka w nerkach

Mocz fizjologicznie nie zawiera białka w ogóle lub jego niewielkie ilości, w porównaniu z ilością białka we krwi dopływającej do nerek. W nerkach obserwuje się równowagę pomiędzy wybiórczą filtracją kłębuszkową a wchłanianiem zwrotnym w kanalikach, przy czym oba te procesy są przedmiotem licznych dyskusji i badań z zakresu fizjologii oraz nefrologii. Choć wiele wiadomo na temat procesów filtracji kłębuszkowej oraz wchłaniania zwrotnego w kanalikach nerkowych, ilość albumin, która może fizjologicznie przenikać do przesączu, oraz wpływ wchłaniania zwrotnego albumin nadal są dyskusyjne. Źródło białkomoczu ma znaczenie dla interpretacji i klasyfikacji procesu patologicznego dotyczącego kłębuszków lub kanalików, bądź też obu równocześnie. Jako że kompleksowe omówienie losów białka w nerkach wykracza poza zakres tego atlasu, poniżej przedstawiono krótki opis poszczególnych etapów w kłębuszkach i kanalikach.