Triaditis – rzadki czy częsty problem dotyczący kotów?

Antybiotykoterapia

Podawanie antybiotyków w terapii triaditis ma dwie przyczyny. Pierwszą jest leczenie infekcji bakteryjnych, drugą natomiast jest terapia osłonowa w czasie podawania leków immunosupresyjnych. Do najczęściej stosowanych antybiotyków należą amoksycylina z kwasem klawulanowym (w dawce 10-20 mg/kg m.c. p.o. co 8-12 h) oraz enrofloksacyna (w dawce 5 mg/kg m.c. p.o lub s.c. co 24 h), lub kombinacja obu antybiotyków.

Niektórzy autorzy zalecają stosowanie marbofloksacyny zamiast enrofloksacyny, ze względu na możliwość wystąpienia ślepoty u kotów po zastosowaniu enrofloksacyny (2). W przypadku IBD najczęściej stosowanym antybiotykiem jest metronidazol (w dawce 10-15 mg/kg m.c. co 12 h) (7), ze względu na swoje właściwości antybakteryjne oraz immunomodulujące.

Dieta

Niezwykle ważnym aspektem w leczeniu triaditis jest dietoterapia, szczególnie w przypadkach, kiedy u podłoża stanu zapalnego trzech narządów leży zapalenie jelit. Dieta jest podstawą leczenia IBD i polega ona na podawaniu pokarmu o obniżonej zawartości alergenów (diety oparte na nieznanym źródle białka lub diety hydrolizowane).

W przypadku kotów z zaawansowanym IBD, a także zapaleniem wątroby oraz trzustki problemem może być brak łaknienia. Należy pamiętać o możliwości wystąpienia stłuszczenia wątroby u głodujących kotów, dlatego w przypadku długotrwałej głodówki konieczne jest wprowadzenie karmienia przymusowego przez sondę nosowo-żołądkową.

Inne preparaty

W przypadku zapalenia jelit możliwe jest obniżenie stężenia witaminy B12 i kwasu foliowego we krwi. W tej sytuacji należy je suplementować parenteralnie. Dodatkowo w celu wyrównania mikroflory jelit jako dodatek leczenia można wprowadzić preparaty probiotyczne. W leczeniu zapalenia wątroby i dróg żółciowych wskazane jest również podawanie S-adenozynometioniny, jako substancji indukującej ważne procesy metaboliczne hepatocytów i wzmagającej produkcję substancji niezbędnych do wzrostu i odnowy komórek wątrobowych (18...