Terapia manualna psów. Cz. 3 – wybrane techniki diagnostyczne i terapeutyczne stosowane w obrębie stawów

Postępowanie w przypadku ograniczenia ruchu w stawie (staw hipomobilny)

Jeśli ruch ślizgowy w stawie jest ograniczony, terapeuta musi określić kierunek tego ograniczenia (restrykcji). Jest to niezbędne, aby przejść do kolejnego kroku: wyboru techniki leczniczej. Jeśli wynik badania wskazuje na obniżone funkcje stawu, terapeuta rozpoczyna leczenie polegające na mobilizacji stawu w postaci trakcji lub kompresji, a następnie ślizgu w kierunku przeciwnym do dolegliwości bólowych. Na takim ułożeniu stawowym wykonywane są ruchy czynne lub bierne, zgodnie z kierunkiem występowania dolegliwości bólowych. Pozwala to na wyjątkowo bezpieczną pracę w kierunku obniżonej ruchomości, której celem jest zwiększenie zakresu ruchu. Oczywiście dozwolona jest praca czynna lub bierna wykonywana na trakcji lub kompresji oraz ślizgu w kierunku odczuwania bólu, natomiast bywa ona dość nieprzyjemna i niekiedy może doprowadzić do kolejnego uszkodzenia tkanki. Mobilizacje mają postać ruchów translatorycznych (prostoliniowych) o niewielkiej prędkości, ale wzrastającej dużej amplitudzie.

Trakcja
Technika polegająca na odciągnięciu od siebie powierzchni stawowych, pozwala na zmniejszenie kompresji w danym stawie, używana jest:
• gdy staw był unieruchomiony przez dłuższy czas i wytrzymałość chrząstki jest mała,
• gdy chcemy zmniejszyć ból w stawie.

Kompresja
Mobilizacja w postaci kompresji to ruch liniowy lub kątowy z miękką, przerywaną kompresją stawu:
• prowadzi do dekompresji więzadeł stawowych,
• powoduje stymulację receptorów mechanicznych.

Ślizg
• jest to ruch w stawie odbywający się w wyniku ruchu kości, przy czym jeden punkt jednego członu stawowego wchodzi w kontakt z ciągle nowymi punktami drugiego członu,
• czysty ślizg to taki, w którym ruch odbywa się między powierzchniami pr...