Terapia manualna psów. Cz. 3 – wybrane techniki diagnostyczne i terapeutyczne stosowane w obrębie stawów

Międzynarodowa Federacja Ortopedycznych Terapeutów Manualnych definiuje terapię manualną jako obszar fizjoterapii, którego celem jest leczenie dysfunkcji nerwowo-mięśniowo-szkieletowych. Dział ten oparty jest na wnioskowaniu klinicznym i wykorzystuje bardzo specyficzne środki terapeutyczne oraz ćwiczenia lecznicze dopasowane do indywidualnych potrzeb pacjenta.

Na terapię manualna składają się również:

stabilizacja stawów (w przypadku hiper- lub hipomobilności),ocena i leczenie mięśni,ocena i leczenie obwodowego oraz centralnego układu nerwowego,ocen innych objawów (np. związanych z tkankami powierzchownymi − skórą, powięzią oraz terapią wisceralno-narządową), które pozwalają znaleźć źródło problemu.

Badając zwierzę, terapeuta musi więc rozstrzygnąć, czy przyczyny zaburzeń w układzie mięśniowo-szkieletowym należy szukać w układzie kostnym, mięśniowym, powięziowym, nerwowym czy trzewnym. Przyczyny dolegliwości mogą też kryć się w kilku układach

Badanie i terapia stawów

Aby ocenić staw terapeuta bada tzw. grę stawową (ang. joint play), a więc ocenia, czy ruch w stawie jest zmniejszony, zwiększony czy normalny. Bada również elastyczność tkankową stawu. Ruch w stawie zawiera elementy ślizgu i toczenia. Podczas toczenia kolejne punkty jednej powierzchni wchodzą w kontakt z następującymi po sobie punktami drugiej powierzchni. W trakcie toczenia powierzchnia wklęsła może poruszać się po wypukłej lub odwrotnie. Zaś w czasie ślizgu tylko jeden punkt powierzchni wchodzi w kontakt z kolejnymi punktami w obrębie drugiej z powierzchni. Powierzchnie te mogą być płaskie lub wypukłe.
Jeśli terapeuta stwierdza zwiększoną grę stawową, musi ocenić, czy występuje nadmierna ruchomość, czy ma już do czynienia z niestabilnością stawu.

Do tego celu u zwierząt możemy użyć roboczej skali:

0 = brak ruchu 1 = znacz...