Suka ciężarna – wymagający pacjent

Siarą nazywamy pierwsze mleko, jakie znajduje się po porodzie w gruczole mlekowym matki. Różnica między siarą a mlekiem produkowanym w późniejszym okresie poporodowym wynika z wysokiej koncentracji przeciwciał w siarze, które są magazynowane w mleku przez ostatnie kilkanaście dni ciąży. Natomiast w późniejszym okresie odchowu noworodków ich stężenie maleje, ze względu na bieżącą produkcję mleka.

W ostatnich dniach ciąży obserwuje się rozmaite oznaki zbliżającego się porodu. Suki wykazują zmienny lub całkowity brak apetytu, są niespokojne, zdarza się, że wymiotują, pojawia się częstomocz. Niektóre budują gniazdo, znosząc rozmaite przedmioty do swojego posłania. W gruczole mlekowym po uciśnięciu sutka pojawia się mleko. Podczas 36 godzin przed rozpoczęciem się akcji porodowej, wykonując regularne pomiary temperatury ciała suki, można wychwycić jej spadek o 1-1,5°C, a także zaobserwować powiększenie się sromu, rzadziej pojawienie się w szparze sromowej żółtawego czopa śluzowego.

Poród u psów fizjologicznie występuje niemal zawsze w 65. dniu od wyrzutu LH, choć niekiedy na zmianę długości ciąży mają wpływ rozmaite czynniki. Są to między innymi: liczebność miotu, wiek, rasa, a nawet nadmierne otłuszczenie suki. Prawidłowy przebieg porodu obejmuje 3 fazy, tj.: rozwierania szyjki macicy, wypierania płodów oraz wypierania błon płodowych. Pierwsza faza porodu jest niemożliwa do zaobserwowania, ponieważ suka podczas otwierania się szyjki macicy nie wykazuje żadnych zewnętrznych objawów.

Kolejno, w związku ze skurczami ściany macicy, dochodzi do wypierania płodów. Skurcze macicy nie są widoczne, natomiast jesteśmy w stanie zaobserwować występujące silne skurcze tłoczni brzusznej, które często są mylone ze skurczami mięśniówki macicy.

Po urodzeniu pierwszego szczenięcia mamy pewność, że drogi rodne są drożne, szyjka macicy jest odpowiednio rozwarta, skurcze macicy działają prawidłowo.

Jako pierwszą w szparze sromowej obserwuje się kosmówko-omocznię, następnie wypierany zostaje płód w błonie owodniowej. Zazwyczaj suka sama przerywa błony płodowe i pomaga wydostać się szczenięciu, później wylizuje je, pobudzając procesy życiowe. Ciepły, wydający z siebie dźwięki noworodek jest następnie przysuwany do sutków i zaczyna ssać siarę, co wzmacnia działanie naturalnej oksytocyny (2, 3, 7, 8).