Przełyk Barretta u psów i kotów

Zarzucanie treści żołądkowej do przełyku jest zjawiskiem fizjologicznym (fizjologiczny refluks żołądkowo-przełykowy) i występuje kilka razy na dobę, zazwyczaj podczas odruchu połykania i odbijania. W trakcie fizjologicznego refluksu żołądkowo-przełykowego kwaśna treść żołądka tylko na krótko dostaje się do przełyku, gdyż natychmiast przesuwana jest z powrotem do żołądka dzięki aktywności motorycznej przełyku. W przypadku gdy dochodzi do przedłużonego kontaktu treści żołądka (kwas solny, pepsyna), a czasem treści dwunastniczej (kwasy żółciowe) z błoną śluzową przełyku, rozwija się wówczas choroba refluksowa. Następstwem tej choroby jest wiele stanów patologicznych rozwijających się w przełyku, a wśród nich – przełyk Barretta (10, 13).

Przełyk Barretta (Barrett’s syndrome) jest zaburzeniem polegającym na zamianie nabłonka wielowarstwowego płaskiego nierogowaciejącego w dalszej części przełyku na metaplastyczny jednowarstwowy nabłonek walcowaty typu żołądkowego lub jelitowego (5, 6, 14, 15, 19, 20). Przełyk Barretta po raz pierwszy został opisany w 1950 roku przez torakochirurga Normana Barretta pracującego w londyńskim szpitalu Św. Tomasza (2, 3, 12, 22). Choroba ta jest jednym z wielu możliwych powikłań refluksu żołądkowo-przełykowego i uważana jest za stan poprzedzający rozrost nowotworowy (głównie gruczolakorak przełyku) (3, 5, 12, 14, 15, 20).

Etiologia

Etiologia przełyku Barretta nie jest jeszcze w pełni wyjaśniona. Obecnie uważa się, że główną przyczyną przełyku Barretta jest przewlekła choroba refluksowa przełyku. Treść zarzucana z żołądka, jak i z dwunastnicy podczas refluksu powoduje powstanie zapalenia i nadżerek w błonie śluzowej przełyku. Następnie uruchamiane są procesy regeneracyjne, w których komórki progenitorowe blaszki właściwej błony śluzowej mają za zadanie przekształcić się w nabłonek wielowarstwowy płaski fizjologicznie występujący w przełyku. Jednakże na skutek dalszego przewlekłego działania refluksu komórki progenitorowe zamiast...