Poprawa bezpieczeństwa kotów w trakcie znieczulenia

Badania

Przeprowadzony wywiad oraz czynniki ryzyka związane m.in. z wiekiem (8) są podstawą do wykonania badań dodatkowych, pozwalających na zaplanowanie indywidualnego schematu postępowania, odpowiedniego dla potrzeb danego pacjenta (tab. 2). Nie należy zapominać też o konieczności wglądu w badania wykonywane wcześniej oraz o konieczności ich zestawienia i śledzenia trendów poszczególnych parametrów. Na tym etapie, po analizie wyników badań, należy również zaplanować ewentualną stabilizację pacjenta przed znieczuleniem lub korektę dotychczas przyjmowanych leków (tab. 3).

Planowanie zabiegu

Po zebraniu wszystkich informacji dokonujemy klasyfikacji klasy ASA (tab. 3) i planujemy znieczulenie, na które składają się: preanalgezja, przygotowanie farmakologiczne, premedykacja, indukcja, podtrzymanie oraz wybudzenie i analgezja pozabiegowa. Wszystkie fazy muszą być dopasowane do potrzeb kota i ewentualnych chorób współistniejących (tab. 4), a także charakteru danej procedury. Bardzo ważne jest odpowiednie zaplanowanie godziny wykonywania danego zabiegu. Warto zarezerwować godziny poranne dla masywniejszych procedur, ze względu na możliwość zapewnienia dokładnej opieki w okresie rekonwalescencji oraz maksymalne skupienie zespołu.

Godziny poranne powinny być też rezerwowane dla kotów diabetycznych z jak najmniejszą ingerencją w ich codzienną rutynę, pory posiłków oraz podawanie insuliny. Zdarzają się jednak procedury na cito, których zaplanowanie jest niemożliwe. Odbywają się one najczęściej w niestandardowych godzinach pracy, kiedy zespół jest zmęczony lub niepełny. Takie sytuacje związane są ze zwiększoną śmiertelnością (8). To, na co koniecznie należy zwrócić wówczas uwagę, to staranna stabilizacja kota przed znieczuleniem oraz bardzo dokładna ocena stanu pacjenta, ale też to, czy rzeczywiście zabieg wymaga znieczulenia natychmiastowego. Nawet w przypadku procedur profilaktycznych klasy ASA I, w których ryzyko znieczulenia jest niewielkie (9), 10. godz...