Płyty kostne w ortopedii małych zwierząt. Cz. II

Zakładanie płyt DCP i LC-DCP

Zasada zakładania płyt DCP oraz LC-DCP jest taka sama. Płytę układamy bezpośrednio na kości po wcześniejszym jej dopasowaniu anatomicznym oraz wcześniejszym odprowadzeniu i stabilizacji złamania. Sprawdzamy, czy długość oraz przyleganie płyty kostnej odpowiadają naszym założeniom przedzabiegowym. Należy pamiętać, że płyty DCP oraz LC-DCP są układami ruchomymi i płyta pracuje pomiędzy śrubami a kością. W związku z tym należy pamiętać, że przełom złamania będzie powodował również odkształcenia na płycie kostnej. Dlatego w przypadku złamań kompresyjnych należy wygiąć płytę w taki sposób, aby środek płyty, który powinien znajdować się nad przełomem, był uniesiony o około 2 mm. W momencie dokręcenia śrub spowoduje to odpowiednie dociśnięcie zewnętrznej krawędzi przełomu, co ilustruje ryc. 4.

Dla płyt neutralizujących oraz mostujących musimy jedynie zadbać o anatomiczne odwzorowanie kształtu płyty w taki sposób, aby sama płyta nie powodowała naprężeń kości po dokręceniu wkrętów. W przypadku tych dwóch płyt literatura również zaleca wcześniejsze usunięcie okostnej po to, aby ucisk spowodowany przez płytę nie powodował martwicy okostnej. Następnie należy odpowiednio dopasowaną płytę ustabilizować na wcześniej przygotowanej kości w taki sposób, aby zapewnić jej stabilność. Osiągamy to poprzez odpowiednie ustalacze kostne, które są przeznaczone do stabilizacji płyty na kości (ryc. 5) bądź poprzez wykorzystanie otworów pomocniczych znajdujących się na płycie (jeżeli takie są dostępne) za pomocą pinów (ryc. 6).

Naprężenia, które będą powstawać na płycie kostnej w trakcie jej eksploatacji, są kluczowe dla żywotności danej płyty, dlatego powinniśmy sprawdzić, czy nasze umocowanie płyty nie doprowadzi do jej przeciążenia i złamania. W sytuacji, kiedy mamy do czynienia ze złamaniem pojedynczym, przełom złamania nie może wypadać w środku pustego otworu, a odstępy od linii przełomu do pierwszych śrub po obu stronach nie powinny być mniejsz...