Pierwotne nowotwory płuc u psów. Cz. II. Leczenie

Zabieg całkowitej lobektomii można przeprowadzić również przy użyciu staplera chirurgicznego. W przypadku zastosowania tej techniki nie ma konieczności zakładania przewiązek na pojedyncze naczynia (48). Wszystkie struktury tworzące szypułę płata, tj. oskrzele, tętnica i żyła, zostają zamknięte w tym samym momencie. Metoda ta wiąże się ze zdecydowanym skróceniem czasu zabiegu oraz niewielkim ryzykiem komplikacji pooperacyjnych (47-50).

Szczelność wykonanych przewiązek można sprawdzić poprzez wlanie ciepłego roztworu soli fizjologicznej do klatki piersiowej, w przypadku pojawienia się pęcherzyków powietrza i/lub świeżej krwi zaleca się sprawdzenie podwiązanej szypuły naczyniowej oraz oskrzela (51).

Zaleca się, aby zamknięcie ściany rozpocząć od założenia drenu do jamy klatki piersiowej (45, 52, 53). W tym celu wykonuje się niewielkie nacięcie w skórze, przez które pod mięsień najszerszy grzbietu wprowadza się kaniulę wraz z wężykiem, a następnie wprowadza się końcówkę drenującą bezpośrednio do klatki piersiowej, 2-3 przestrzenie międzyżebrowe doogonowo od miejsca wybranego do bocznej torakotomii (ryc. 3a-b). Skórę wokół drenu zamyka się szwem kapciuchowym. Autorzy zalecają dodatkowe zabezpieczenie drenu w postaci założenia tzw. chińskiej pułapki na palce. Po wprowadzeniu drenu można przystąpić do zamykania klatki piersiowej. W tym celu wykonuje się około 5-6 szwów okalających wokół sąsiadujących torakotomii żeber. Szwy mogą być pojedyncze lub krzyżowe, materiał wchłanialny 0 lub 2-0.

Alternatywną metodą zamknięcia ściany klatki piersiowej jest założenie szwów w taki sposób, aby otaczały żebro zlokalizowane doczaszkowowo, natomiast przechodziły przez przygotowany wcześniej otwór w żebrze doogonowym. Technika ta pozwala zredukować ucisk na naczynia i nerw leżący bezpośrednio na doogonowej krawędzi żebra, co pozytywnie wpływa na zmniejszenie bólu pooperacyjnego u pacjentów (54). Metodę można zastosować jedynie u psów ras średnich i dużych, z uwagi na ryzyk...