Opieka śród- i pooperacyjna pacjentów z kamicą pęcherza moczowego

Kamica pęcherza moczowego to częsty problem psów i kotów, które są pacjentami lecznic weterynaryjnych. Kamienie mogą powstawać w poszczególnych odcinkach dróg moczowych z powodu różnych stanów chorobowych.

Kamica pęcherza moczowego to częsty problem psów i kotów, które są pacjentami lecznic weterynaryjnych. Kamienie mogą powstawać w poszczególnych odcinkach dróg moczowych z powodu różnych stanów chorobowych. nie jest pojedynczą chorobą, lecz konsekwencją stanu chorobowego narastającego w drogach moczowych zwierzęcia, np. zakażenia dolnych dróg moczowych. Sama obecność kamieni moczowych także wywołuje stan zapalny układu moczowego oraz może prowadzić do niedrożności cewki lub moczowodów, doprowadzając do dalszych powikłań.

Czynnikami, które predysponują zwierzę do zachorowania na kamicę moczową, są po pierwsze – zmiany pH moczu i infekcje. Rodzaj kamieni różni się w zależności od pH moczu, diety zwierzęcia oraz współistnienia zakażeń bakteryjnych. Kamienie fosforanu magnezowo-amonowego, zwane struwitami, występują w moczu o odczynie zasadowym.

Zakażenie bakteriami Staphylococcus i Proteus stanowi istotny czynnik predysponujący do ich powstawania. Bakterie te wytwarzają ureazę, dzięki której rozkładają mocznik do amoniaku i dwutlenku węgla, powodując alkalizację moczu i zmniejszenie rozpuszczalności struwitów.

Kamieniom cystynowym towarzyszy kwaśny odczyn moczu, a szczawianom, moczanom i krzemianom – odczyn od obojętnego do kwaśnego.

Kamicę może indukować obecność w moczu jądra krystalizacji, np. bakterii, czy wałeczków białkowych towarzyszących stanom zapalnym oraz zakażeniom. Powstawanie jąder krystalizacji powoduje też zmniejszone stężenie inhibitorów krystalizacji w moczu. Niedobór cytrynianów, fosforanów i białka uromoduliny także sprzyja powstawaniu wyżej opisanych jąder krystalizacji.

Na rozwój choroby wpływają zaburzenia metabolizmu, np. wrodzone zespolenie wrotno-oboczne, które polega na powstaniu połączenia pomiędzy żyłą wrotną a żyłą czczą, w wyniku czego krew wrotna wpływa do żyły głównej poprzez naczynia tworzące zespolenie, omijając wątrobę. U zwierząt chorych wątroba jest silnie pomniejszona, a pełnione przez nią funkcje są upośledzone. Niedostateczne przemiany kwasu moczowego do alantoiny oraz amoniaku do mocznika u ponad połowy psów z zespoleniem wrotno-czczym powodują powstawanie w pęcherzu moczowym trudno rozpuszczalnych kryształów amonowych.

Ważne w rozwoju kamicy są wady anatomiczne układu moczowego, np. zachyłki cewki moczowej oraz genetycznie uwarunkowane zaburzenia przemiany materii u różnych ras, np. wysoka koncentracja kwasu moczowego u dalmatyńczyków, cystynuria u jamników lub nowofundlandów. Rozwój kamicy indukują zaburzona dynamika oddawania moczu (niedrożności cewki, zwiększona objętość moczu resztkowego, uchyłki pęcherza) oraz długie przerwy między kolejnymi mikcjami.