Nadczynność kory nadnerczy u kotów – opis przypadku

Diagnostyka

Diagnostyka nadczynności kory nadnerczy u kotów jest zdecydowanie trudniejsza niż w przypadku psów, poza skrajnymi sytuacjami, w których mamy do czynienia z zaawansowaną postacią choroby i większością objawów klinicznych. Jest to spowodowane dużo lepszą tolerancją glikokortykoidów u kotów, a w konsekwencji − rzadziej pojawiającymi się objawami ich nadmiaru. Z tego powodu właścicielom zdecydowanie trudniej jest zauważyć niepokojące objawy. Dodatkowo sprawę komplikuje fakt, że nadczynność kory nadnerczy nie jest częstą chorobą u tego gatunku, a testy dynamiczne, takie jak stymulacja ACTH czy hamowanie deksametazonem, nie są tak dokładnie opisane i ustandaryzowane jak w przypadku psów.

W badaniu morfologicznym krwi mogą być obecne leukogram stresowy (neutrofilia oraz limfo- i eozynopenia) i/lub nieznaczna do umiarkowanej niedokrwistość. Nie są to jednak patognomiczne objawy choroby. W badaniu biochemicznym brak jest charakterystycznych zmian, jak to się ma w przypadku psów. Najczęściej pojawia się hiperglikemia w związku z towarzyszącą cukrzycą (6, 7, 13). Wzrost aktywności enzymów wątrobowych nie jest charakterystycznym objawem HAC u kotów.

Bardzo rzadko dochodzi do wzrostu stężenia fosfatazy zasadowej (u kotów nie występuje sterydozależny izoenzym ALKP), rzadko aminotransferazy alaninowej i to głównie w przypadku hepatopatii cukrzycowej, a nie bezpośredniego działania kortyzolu. W około 1/3 przypadków występuje hypercholesterolemia (1). Z uwagi na możliwość współwystępowania przewlekłej niewydolności nerek może wystąpić podwyższone stężeniem mocznika i kreatyniny w surowicy krwi, w przypadku współistniejącej nadczynności tarczycy również tyroksyny całkowitej (T4) (12). W przypadku znacznie osłabionych pacjentów należy wykonać jonogram, z uwagi na możliwość występowania hipokalemii, która nasila osłabienie mięśni (5), W badaniu moczu u kotów ze współistniejącą cukrzycą będzie występowała glukozuria. W przeciwieństwie do psów, u kotów ciężar...