Leki stosowane w znieczuleniach dokanałowych u psów i kotów
W zrozumieniu istoty działania leków stosowanych dokanałowo pomocnym z pewnością będzie przypomnienie zagadnień dotyczących neurofizjologii bólu. Niezależnie od rodzaju bodźca bólowego (mechaniczny, chemiczny, termiczny) aktywuje on receptory bólowe zwane nocyceptorami, zlokalizowane na zakończeniach nerwowych. Powstający w trakcie tej aktywacji impuls elektryczny przekazywany jest za pomocą wyspecjalizowanych w przewodnictwie bólowym włókien nerwowych (włókna typu C i A-δ) do rogów dogrzbietowych rdzenia kręgowego, docierając do synapsy chemicznej. Tutaj następuje przekształcenie impulsu elektrycznego w sygnał chemiczny poprzez uwolnienie transmiterów bólowych z błony presynaptycznej do szczeliny międzysynaptycznej. Uwolnione z pęcherzyków neurotransmitery, głównie glutamina i substancja P, wiążąc się z receptorami postsynaptycznymi, powodują ich depolaryzacje z następowym wzbudzeniem sygnału elektrycznego. W przewodzeniu sygnałów przez poszczególne neurony panuje zasada „wszystko albo nic”, oznaczająca, że jeżeli bodziec jest na tyle intensywny, aby wywołać potencjał czynnościowy, to wszystkie potencjały czynnościowe w danej komórce nerwowej mają tą samą intensywność niezależnie od siły bodźca. Tak więc silniejsze bodźce nie prowadzą do wytwarzania silniejszych potencjałów, mogą natomiast zwiększyć częstotliwość wytwarzania potencjałów przez neuron (1). Wydzielanie neurotransmiterów w błonie presynaptycznej pozostaje pod kontrolą różnych receptorów, wśród których szczególne znaczenie odgrywają: receptory opioidowe µ i δ, receptory alfa2-adrenergiczne, receptory GABAB oraz serotoninowe 5HT2 i 5HT3. Z powyższego wynika, że leki wiążące się z presynaptycznymi receptorami, takie jak: baklofen, morfina, metadon, ondansteron czy klonidyna, mogą modyfikować przewodnictwo bólu zarówno przy podaży systemowej, jak i po podaniu dokanałowym. Szczególną rolę odgrywają tu opioidy podawane podpajęczynówkowo (głównie morfina), które, hamując uwalnianie głównie substancji P do szczeliny synaptycznej, wygaszają w ten sposób transmisję bólu (2). W rogach dogrzbietowych rdzenia kręgowego neurotransmitery wydzielone do wnętrza synapsy wiążą się z receptorami postsynaptycznymi, przyczyniając się do dalszego przewodzenia bodźców bólowych. Wśród receptorów postsynaptycznych szczególną rolę odgrywają: receptor NMDA, receptory AMPA oraz receptor neurokininowy NK-1. Podobnie jak w przypadku błony presynaptycznej, w błonie postsynaptycznej zlokalizowanych jest szereg receptorów modyfikujących przewodnictwo bólu. Między innymi występują tu receptory adrenergiczne, GABA-ergiczne czy opioidowe, jakkolwiek gęstość tych ostatnich jest znacząco mniejsza niż presynaptycznych. Aktywność wszystkich receptorów postsynaptycznych także może być kontrolowana lekami (ketamina, magnez, opioidy, benzodiazepiny itp.).
Mogą zainteresować Cię również
Znajdź swoją kategorię
2577 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych
Weterynaria w Terenie
Antybiotykoterapia u świń – repetytorium. Charakterystyka pochodnych pleuromutyliny i tetracyklin
Pleuromutylina to substancja wyizolowana w 1951 roku z dwóch jadalnych podstawczaków Clitopilus scyphoides (dawniej Pleurotus mutilis) oraz Pleurotus Passeckerianus Pilat. W wyniku przeprowadzonych badań potwierdzono jej działanie przeciwbakteryjne, zwłaszcza w stosunku do drobnoustrojów Gram-dodatnich. W 1975 roku uzyskano półsyntetyczną pochodną pleuromutyliny – tiamulinę – a następnie walnemulinę. Oba te związki zostały z powodzeniem wprowadzone do […]
System Ovsynch w leczeniu powtarzających się rui u bydła
W dzisiejszej dynamicznie rozwijającej się hodowli bydła mlecznego efektywne zarządzanie cyklem rujowym u bydła staje się newralgicznym elementem pozwalającym osiągnąć wysokie wskaźniki reprodukcyjne w stadzie. Różnorodne czynniki mogą wpływać na zaburzenia płodności u krów. Po okresie poporodowym kluczową rolę odgrywa prawidłowa funkcja endokrynna podwzgórza i przysadki, która jest powiązana z działaniem hormonów sterydowych jajników poprzez […]
Antybiotykoterapia u świń – repetytorium. Charakterystyka pochodnych pleuromutyliny i tetracyklin
Pleuromutylina to substancja wyizolowana w 1951 roku z dwóch jadalnych podstawczaków Clitopilus scyphoides (dawniej Pleurotus mutilis) oraz Pleurotus Passeckerianus Pilat. W wyniku przeprowadzonych badań potwierdzono jej działanie przeciwbakteryjne, zwłaszcza w stosunku do drobnoustrojów Gram-dodatnich. W 1975 roku uzyskano półsyntetyczną pochodną pleuromutyliny – tiamulinę – a następnie walnemulinę. Oba te związki zostały z powodzeniem wprowadzone do […]
Opieka nad źrebną klaczą
Jeździectwo w Polsce od kilkunastu lat staje się coraz bardziej popularne. Wszystko wskazuje na to, że ta moda tak szybko nie minie. Wręcz przeciwnie – będzie się rozwijała. Również posiadanie własnego konia nie jest już czymś niezwykłym. Większość stajni oferuje miejsca hotelowe, gdzie można trzymać swojego pupila, nie martwiąc się o codzienną opiekę. Coraz częściej […]
Świadczenie usług poza siedzibą. Sprawdź, kiedy możesz pozostawić leki w gospodarstwie w celu leczenia zwierząt
Świadczenie usług po uzyskaniu zgody kierownika Pamiętaj, że w przypadku świadczenia tzw. czynności z wyznaczenia na podstawie art. 16 ust. 2a ww. ustawy wyznaczenie lekarza weterynarii świadczącego usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt następuje po uzyskaniu zgody kierownika zakładu leczniczego dla zwierząt, w ramach którego lekarz ten świadczy usługi weterynaryjne. Wyjątek od przechowywania […]
Nauka ma pobudzać do ciekawości i poszukiwania
Istnieje kilka dróg, za pomocą których MNP może przedostać się do organizmu. Czy któraś ma wpływ na jego większą/mniejszą toksyczność? Nasza wiedza na ten temat jest wciąż bardzo ograniczona, wydaje się jednak, że najwyższa toksyczność wiąże się z przenikaniem mikro-/nanoplastiku przez układ pokarmowy. Jest tak z dwóch powodów. Z jednej strony tą drogą do organizmu […]
Postępy w leczeniu i opiece nad cielętami
W grudniu odbyła się Międzynarodowa Konferencja „Postępy w leczeniu i opiece nad cielętami”. Prelegenci przyjechali do Wrocławia na zaproszenie prof. dr. hab. Tadeusza Stefaniaka. Konferencja odbyła się w Auli Jana Pawła II Uniwersytetu Przyrodniczego przy pl. Grunwaldzki 24. Organizatorami byli Zakład Immunologii i Prewencji Weterynaryjnej Wydziału Medycyny Weterynaryjnej, Sekcja Neonatologii PTNW, Sekcja Fizjologii i Patologii […]