Jest moc – reszta jest tylko kwestią czasu! #vetstudent #skn_lancet

Wywiadu udzieliła nam Sandra Mulica, studentka 2. roku Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu, przewodnicząca Studenckiego Koła Naukowego „Lancet”, która wspiera również pracę Samorządu Studenckiego m. in. realizując najnowszą kampanię UPWr dotyczącą rozwiązań z zakresu wsparcia psychologicznego na uczelni. Jej wielką pasją jest chirurgia oraz wspierające ją – medycyna regeneracyjna i zoofizjoterapia. W wolnych chwilach nie zwalnia tempa – podróżuje, zgłębia tajniki prawa i poszerza swoją kolekcję ostrej stali. Jak sama stwierdza: Niemożliwego nic dla mnie nie ma – wszystko jest tylko kwestią czasu!

Pamiętasz kiedy pojawiła się u Ciebie pierwsza myśl, że studiowanie medycyny weterynaryjnej to jest to co chciałabyś robić w życiu?

Sandra Mulica: Zawsze wiedziałam, że mój przyszły zawód będzie związany ze zwierzętami. Od najmłodszych lat moje zainteresowania skupiały się głównie wokół nauk przyrodniczych, a konkretniej pozycji zwierząt w ekosystemie. Niezmiernie intrygowało mnie życie małych i dużych stworzeń. Dzięki mamie miałam możliwość sprawdzenia się w wielu dziedzinach nauki, ale zawsze wracałam do nauk o zwierzętach. Próbowałam swoich sił w sporcie, grafice komputerowej, fizyce, kardiologii człowieka i wielu innych, ale jednak nic tak nie pochłaniało mojego czasu jak zdobywanie wiedzy na temat zwierząt. Fascynacja tematem rosła z roku na rok i wybór weterynarii był najlepszą decyzją, jaką mogłam podjąć.

Z perspektywy czasu dokonałabyś jakiś zmian w swoich wyborach?

Sandra Mulica: Nie. Nie żałuję żadnego ze swoich wyborów. Staram się nie zastanawiać nad tym, co by było, gdybym nie wybrała weterynarii. Mimo tego, że nie zawsze jest łatwo, medycyna weterynaryjna jest dziedziną, która daje bardzo duże perspektywy rozwoju. Ze względu na to, że wyznaję zasadę interdyscyplinarności, rozwijam się w wielu kierunkach. Ogranicza to możliwość wystąpienia wypalenia zawodowego w przyszłości.

Studia to sporo satysfakcji, ale i wyzwań. Jakie są Twoje doświadczenia? Co jak do tej pory było dla Ciebie przysłowiową próbą ogniową w trakcie nauki na UPWr, a co wspominasz najlepiej?

Sandra Mulica: Wyzwań było sporo, ale ja jestem z gatunku osób, które je lubią i dzięki nim się rozwijają.

Największą próbą wytrzymałości jest na pewno czas pandemii, który ograniczył kontakty międzyludzkie. Musiałam odkryć nowe rozwiązania, by nie wypaść z rytmu i nie stracić tempa. Przejście do świata wirtualnego w tak skrajnym wręcz stopniu, sprawiło, że byłam zmuszona wprowadzić wiele zmian w swoim planie.

Jeśli chodzi o najlepsze wspomnienie, to jest nim zdecydowanie wyjazd na konferencję do Lublina ze znajomymi z uczelni. Hasłem wyjazdu stała się fraza: „Dobrze, że pojechaliśmy!”. 🙂

Wokół jakiej tematyki oscylują Twoje zainteresowania medyczne i jak je rozwijasz?

Sandra Mulica: Już na pierwszym roku rozwijałam swoje zainteresowania związane z chirurgią weterynaryjną. Klasyczny program studiów nie jest dla mnie fascynujący, ponieważ studia pokazują jedynie urywek różnych zakątków weterynarii. Niedosyt związany z tym, że chirurgia pojawia się dopiero w połowie toku nauki, sprawił, że już jako pierwszak jeździłam na konferencje skierowane do lekarzy weterynarii. Głodna wiedzy przysłuchiwałam się z zafascynowaniem jak praktycy opowiadają o pracy klinicznej. Apetyt rośnie w miarę jedzenia. Każdego dnia zadręczam się milionem pytań, analizuję przypadki kliniczne, do których mam dostęp, uczę się umiejętności praktycznych, siedzę nad książkami i wertuję najnowsze publikacje oraz doniesienia – krajowe i zagraniczne. Oprócz chirurgii pociąga mnie medycyna regeneracyjna i zoofizjoterapia, które bardzo dobrze współgrają z chirurgią. Dzięki odpowiedniemu wykorzystaniu wiedzy z tych trzech dziedzin, można uzyskać niesamowite efekty w pracy klinicznej.