Elastografia – metody badania, zastosowanie w praktyce weterynaryjnej

Rodzaje elastografii

Wyróżnia się dwa główne typy elastografii: statyczną i dynamiczną.

Elastografia statyczna (ang. free-hand EUS – obrazowanie z wolnej ręki)

Polega na wykonywaniu głowicą USG niewielkiego ucisku na badaną tkankę. Następnie aparat analizuje powstałe odkształcenie w badanym obszarze i podaje wynik w postaci kolorowej mapy nałożonej na obraz USG. Należy zaznaczyć, że powtarzalność tej metody elastografii uzależniona jest od siły ucisku tkanki przez badającego (4).

Elastografia dynamiczna

Określa elastyczność tkanki na podstawie prędkości rozchodzenia się fal poprzecznych w badanym obszarze. Elastografia dynamiczna, w porównaniu do elastografii statycznej, charakteryzuje się wysoką powtarzalnością pomiarów.
W praktyce klinicznej najczęściej stosowanymi metodami elastografii dynamicznej są: impulsowa jednowymiarowa elastografia (TE), elastografia impulsu mocy promieniowania akustycznego (ARFI) i elastografia fali poprzecznej (SWE) (8).

Impulsowa jednowymiarowa elastografia (TE, ang. transient elastography)

Wykonywana jest aparatem FibroScan firmy Echosense. W celu wzbudzenia fali poprzecznej zewnętrzna głowica aparatu indukuje wibrację o niskiej częstotliwości (50 Hz), co powoduje powstanie fali mechanicznej. Następnie propagacja tej fali jest śledzona za pomocą metod ultrasonograficznych. Badanie ma szczególne zastosowanie w ocenie elastyczności tkanki wątrobowej. Podczas badania wykonuje się około 10 pomiarów elastyczności wątroby, a z uzyskanych pomiarów aparat automatycznie wylicza wartość średnią w kPa. Należy zaznaczyć, że badanie wykonywane jest „na ślepo”, bez możliwości obrazowania badanego fragmentu wątroby. Oceniany podczas badania fragment wątroby odpowiada walcowi o średnicy 1 cm i długości 4 cm (4, 8).

Elastografia impulsu mocy prom...