Ciała obce w przełyku psów i kotów – postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne
Leczenie
Wybór sposobu leczenia w przypadku obecności ciał obcych w przełyku uzależniony jest od: czasu trwania choroby, rodzaju ciała obcego i jego umiejscowienia, posiadanego sprzętu, doświadczenia lekarza weterynarii oraz ewentualnie istniejących powikłań. Należy zaznaczyć, że ciało obce powinno być jak najszybciej usunięte z przełyku, gdyż minimalizuje to stopień uszkodzenia błony śluzowej oraz możliwość wystąpienia ewentualnych powikłań. W pierwszym rzędzie zalecana jest próba usunięcia ciała obcego podczas endoskopii. Przy czym im dłużej ciało obce pozostaje w przełyku, tym trudniej jest je usunąć i jest to mniej bezpieczne dla zwierzęcia.
W przypadku wykorzystania endoskopu elastycznego posiadającego kanał roboczy, ciała obce usuwa się przy pomocy wprowadzanych przez niego np.: kleszczy do usuwania ciał obcych typu „ząb szczura” (np. ciała obce linearne) (ryc. 8, 9) lub specjalnego koszyczka (np. ciała obce kształtu kulistego). Ciała obce z przełyku można również usuwać przy pomocy endoskopu sztywnego zaopatrzonego w specjalne szczypce chwytne. W przypadku braku endoskopu elastycznego z kanałem roboczym lub endoskopu sztywnego ze szczypcami chwytnymi manipulatory do usuwania ciał obcych należy wprowadzać do przełyku obok endoskopu. Ciała obce możemy usuwać na zewnątrz lub wepchnąć je przez dolny zwieracz przełyku do żołądka i usunąć poprzez gastrotomię. Należy pamiętać, że podczas usuwania ciał obcych nie należy ich ciągnąć na siłę, gdyż można doprowadzić do perforacji przełyku lub uszkodzić duże naczynia krwionośne i wywołać krwotok (zwłaszcza ciała obce ostrokończyste). W przypadku gdy ciała obcego nie można wyciągnąć z przełyku techniką endoskopową lub jest ono wbite w ścianę przełyku, zalecane jest jego usunięcie chirurgiczne. Skuteczność endoskopowego i chirurgicznego usuwania ciał obcych z przełyku jest wysoka, gdyż ocenia się ją na ok. 85%. Po usunięciu ciała obcego należy zawsze dokładnie obejrzeć błonę śluzową przełyku w celu oceny stopnia jej uszkodzenia (ryc. 6, 7). W przypadku silnego uszkodzenia błony śluzowej przełyku zaleca się 3-5-dniową głodówkę, a przy średnim i łagodnym uszkodzeniu 1-2-dniową głodówkę i odżywianie zwierząt parenteralnie. Po tym okresie można wprowadzić żywienie enteralne karmą płynną, półpłynną, miękką stałą, przy czym należy pamiętać o podawaniu jej częściej i w niewielkich porcjach. Dodatkowo w celu ochrony uszkodzonej błony śluzowej przełyku można stosować per os sukralfat w dawce 0,5-1 g/psa i 0,25 g/kota 3-4 razy dziennie (1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 13).
Powikłania i rokowanie
W przypadku obecności ciała obcego w przełyku rokowanie jest ostrożne do dobrego. U około 1/3 zwierząt z ciałem obcym w przełyku rozwijają się powikłania takie, jak: perforacja przełyku, zwężenie przełyku, zachłystowe zapalenie płuc, zapalenie śródpiersia oraz przetoka oskrzelowo-przełykowa. Perforacje przełyku o średnicy powyżej 1 cm zawsze powinno zaopatrzyć się chirurgicznie, natomiast przetoki o średnicy do 1 cm można leczyć zachowawczo, stosując antybiotyki o szerokim spektrum działania. Antybiotykoterapia powinna być również stosowana w przypadku zachłystowego zapalenia płuc (powikłanie związane z ulewaniem treści pokarmowej występującym przy częściowej lub całkowitej niedrożności przełyku) i zapaleniu śródpiersia (powikłanie związane z perforacją przełyku w jego części piersiowej).
Zwężenia przełyku rozwijają się wówczas, gdy powstają blizny przy silnym uszkodzeniu błony śluzowej i warstwy podśluzowej przez ciało obce. Powstającym bliznom w przełyku można przeciwdziałać, stosując glikokortykosterydy, np.: prednizon w dawce 0,25-0,5 mg/kg mc. p.o. 2 razy dziennie lub prednizolon w dawce 1,1 mg/kg mc. p.o. 2 razy dziennie, jednak ich skuteczność jest dyskusyjna. Natomiast gdy zwężenie już powstanie, najlepszym sposobem leczenia jest poszerzenie zwężonego miejsca przełyku metodą balonikowania. W przypadku powstania przetoki przełykowo-oskrzelowej najlepszym sposobem leczenia jest zabieg chirurgiczny (2, 3, 4, 5, 7, 8, 12).
Mogą zainteresować Cię również
Znajdź swoją kategorię
2814 praktycznych artykułów - 324 ekspertów - 22 kategorii tematycznych
Weterynaria w Terenie
Praktyka w terenie – jak zabezpieczyć się na wypadek stanów zagrożenia życia lub zdrowia zwierzęcia
Piśmiennictwo mec. Anna SłowińskaVox Poland Pomoc PrawnaSzczecin Facebook0Tweet0LinkedIn0
Choroby racic jako ważna przyczyna brakowania krów w stadzie bydła mlecznego
Czynniki środowiskowe Zbiór czynników wchodzących w zakres określany jako „środowiskowy” jest szeroki i niezamknięty. Wpływ środowiska w przypadku chorób racic pozostaje kluczowy. Zarówno terapia, jak i prewencja chorób racic pozostają nieefektywne, jeśli nie połączy się ich z kierunkową analizą środowiska, w jakim funkcjonuje bydło, zidentyfikowaniem krytycznych punktów stwarzających zagrożenie i wprowadzeniem procedur naprawczych. Odporność na […]
Czynniki wpływające na kolonizację mikrobiomu i dojrzałość układu pokarmowego prosiąt oraz jego prawidłowe funkcjonowanie
Ze względu na stymulację układu odpornościowego aminokwasy są najczęściej atakowanym składnikiem odżywczym, a prosięta mogą mieć zwiększone zapotrzebowanie na aminokwasy podczas odsadzenia (49). Dodatek niektórych aminokwasów do paszy może zwiększyć poziom czynników przeciwwydzielniczych w osoczu i zmniejszyć częstość występowania biegunki u prosiąt odsadzonych (30). Badania wykazały, że gdy układ odpornościowy jest atakowany, na przykład podczas […]
Opieka stomatologiczna nad starszymi końmi
Wklęsłe powierzchnie trące U koni w wieku powyżej 20 lat powierzchnie trące zębów policzkowych zaczynają przybierać wklęsły kształt i tracą wypukłe listewki poprzeczne. Najwcześniej zmiany te pojawiają się w pierwszych górnych trzonowcach (109 i 209), a z czasem obejmują kolejne zęby. Zmniejsza to w znaczący sposób powierzchnię rozcierania pokarmu. Jeśli sytuacja dotyczy wielu zębów, a […]
Praktyka w terenie – jak zabezpieczyć się na wypadek stanów zagrożenia życia lub zdrowia zwierzęcia
Piśmiennictwo mec. Anna SłowińskaVox Poland Pomoc PrawnaSzczecin Facebook0Tweet0LinkedIn0
Wiek ma ogromne znaczenie podczas stawiania diagnozy
Lek. wet. Justyna Domagała tytuł inżyniera zootechniki uzyskała w 2016 r., a tytuł lekarza weterynarii – w 2019 r. na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu. Po studiach swoją wiedzę poszerzała podczas stażu w Szpitalu dla Koni Equivet, w którym później uzyskała zatrudnienie. W latach 2021-2024 swoją pracę skupiała na internistycznym leczeniu koni oraz pogłębianiu wiedzy na […]
Echa 32. Kongresu Bujatrycznego w Cancun
Profilaktyka Kongres był również okazją do zaprezentowania kilku przełomowych produktów immunologicznych, które mają szansę wprowadzić na nowe tory prewencję znanych od lat jednostek chorobowych, sprawiających wiele kłopotów z punktu widzenia odchowu cieląt czy rozrodu. Mowa tu konkretnie o trzech nowych szczepionkach mających zastosowanie w profilaktyce Mycoplasma bovis, Cryptosporidium parvum czy wirusowej biegunki bydła (BVD). Nie […]