Chłoniak nerki u młodego kota – opis przypadku

Możliwości terapeutyczne i rokowanie

Zwierzęta trafiające do lekarza weterynarii często mają objawy ogólnego wyniszczenia i azotemii. Rokowanie zależy od stopnia zmian zarówno w badaniu morfologicznym, odchyleniach w badaniu biochemicznym oraz ogólnej kondycji pacjenta. (8) Ważny element badania stanowi zdiagnozowanie, czy kot jest nosicielem wirusa FeLV lub/i FIV (za pomocą testu ELISA, immunofluorescencji oraz dodatkowo w przypadku FIV – Western blot). W przypadku seropozytywnych zwierząt należy równocześnie zastosować leczenie objawowe (z wdrożeniem odpowiedniej płynoterapii, środkami przeciwbólowymi oraz witaminami) oraz pozwalające na poprawę kondycji pacjenta. Można rozważyć terapię interferonem, niemniej dodatni wynik testu FeLV nie musi świadczyć o aktywnym zakażeniu.

Leczenie chłoniaka uzależnione jest od:

stanu klinicznego pacjenta, stopnia złośliwości oraz zaawansowania choroby nowotworowej.

Jeśli stwierdzono pojedyncze guzy, dobre efekty przynosi chirurgiczne usunięcie całej nerki lub zastosowanie promieniowania jonizującego (3). W zaawansowanych zmianach podstawową metodą leczenia jest długotrwała, wielolekowa chemioterapia systemowa (3). Istnieje wiele schematów leczenia oraz substancji czynnych stosowanych w chemioterapii chłoniaka.

U kotów najczęściej stosuje się schemat COP, w którym podaje się: winkrystynę w dawce 0,7 mg/m2 dożylnie, cyklofosfamid w dawce 250 mg/m2 dożylnie w odstępach trzytygodniowych oraz prednizolon. Cyklofosfamidu (który wchodzi w skład terapii COP u psów) nie podaje się doustnie ze względu na brak możliwości podzielenia tabletki 50 mg. Prednizolon podaje się w dawce 2 mg/kg doustnie codziennie, a po tygodniu – co 2. dzień. Warto nadmienić, że koty dobrze znoszą podawanie dootrzewnowe leków cytostatycznych.

Wdrożenie doksorubicyny do schematu chemioterapii chłoniaka może wydłużyć czas remisji choroby, jednak stosowanie jej jest niewskazane przy chłoniaku nerek, ze względu na silną nefrotoksyczość lek...