Nieurazowe złamania głowy i szyjki kości udowej u kotów
Anatomia bliższej części kości udowej
Bliższa część kości udowej posiada dwie płytki wzrostowe: głowy kości udowej oraz krętarza większego. Ta pierwsza odpowiada za około 30-40% wzrostu kości udowej na długość, natomiast druga przyczynia się do formowania prawidłowego kształtu kości (1). Płytka wzrostowa głowy kości udowej u niekastrowanych kotów powinna ulec zamknięciu pomiędzy 7. a 10. miesiącem życia (2).
Rejon głowy i szyjki kości udowej jest unaczyniony przez trzy źródła. Zalicza się do nich: wewnątrzkostne naczynia wywodzące się z tętnicy odżywczej zaopatrujące region przynasady; tętnice bezpośrednio penetrujące nasadę i przynasadę oraz tętnicę więzadła obłego głowy kości udowej, która odżywia dodatkowo nasadę (2). Ostatni element jest dużo lepiej rozwinięty u kotów niż u psów, co skutkuje lepszym unaczynieniem nasady głowy kości udowej (2).
Budowa anatomiczna płytki wzrostowej
Histologicznie płytka wzrostowa u niedojrzałych kotów składa się z czterech stref. Strefa rezerwowych chondrocytów (5) jest położona najbliżej nasady kości, a wchodzące w jej skład chondrocyty są okrągłe, otoczone obficie macierzą. Podziały komórek zachodzą tu w wolnym tempie (1). W strefie proliferujących chondrocytów (5) są one spłaszczone poprzecznie i ułożone ciasno w kolumnach, zachodzące tu podziały komórkowe są intensywne (1). Z kolei w strefie hipertroficznych chondrocytów (5) chondrocyty są ośmiokrotnie większe niż normalne komórki i przyjmują wielokątny kształt. Występuje skąpa ilość macierzy pomiędzy komórkami. Jak wykazały badania, jest to najsłabsza strefa, najbardziej podatna na [...]
Zapisz się do bezpłatnego newslettera!
Bądź na bieżąco z nowościami z branży weterynaryjnej.
