Leczenie braku zrostu septycznych złamań kości przedramienia i kości podudzia u psów przy użyciu okólnego zewnętrznego mocowania szkieletowego – badanie retrospektywne. Cz. II

Wnioski

Nasze badanie jest ograniczone w kilku aspektach, głównie w związku z jego retrospektywnym charakterem. Czas między zabiegiem chirurgicznym i początkiem obciążania kończyny nie został zapisany w żadnej dokumentacji medycznej. Dlatego nie mogliśmy określić, czy odzyskanie funkcjonalności różniło się wśród psów poddanych leczeniu przy zastosowaniu procedur jednoetapowych i dwuetapowych w naszym badaniu. Naszym zdaniem dokładna ponowna ocena kliniczna i radiograficzna jest potrzeba, ponieważ utrzymujący się brak obciążania kończyny oraz brak regeneracji kości sygnalizują kiepskie rokowania. Mimo że bezpośrednie porównania naszych wyników z wynikami innych badań nie są możliwe, ciekawe jest to, że średni czas zrostu w przypadku złamań septycznych wyniósł 74 ± 45 dni (zakres: 30-240 dni), podczas gdy zrost nieseptycznych złamań kości przedramienia i kości podudzia przy zastosowaniu mocowania CESF wyniósł od 28 do 105 dni (średnia ± SD: 61 ± 21 dni) oraz 21 do 157 dni (średnia ± SD: 61 ± 30 dni) (21, 42). Nie możemy porównać stosowania stabilizatora okólnego z innymi metodami leczenia braku zrostu złamań septycznych u psów z powodu braku odpowiednich raportów.

Wyniki niniejszego badania
potwierdzają skuteczność stosowania mocowania CESF w leczeniu braku
zrostu złamań septycznych kości przedramienia i kości podudzia u psów.
Zrost kości udało się osiągnąć w większości przypadków, a wskaźnik
powikłań był na poziomie akceptowalnym, biorąc pod uwagę stopień braku
zrostu złamań leczonych w ten sposób.

Konflikt interesów

Autor A. Ferretti jest konsultantem firmy Hoffmann S.a.S.