Badanie ultrasonograficzne struktur szyi u psów i kotów – aktualne spojrzenie. Cz. II

Tchawica

Tchawica jest cylindrycznym narządem łatwo osiągalnym w badaniu ultrasonograficznym. Stanowi także punkt odniesienia do oceny pozostałych struktur szyi. Ocenie w płaszczyźnie poprzecznej i podłużnej podlega szyjny odcinek tchawicy przylegający do przełyku. W płaszczyźnie poprzecznej pierścienie tchawicy widoczne są jako hipoechogeniczne półokrągłe linie ponad hiperechogeniczną granicą styku gazu z tkankami miękkimi. U zwierząt starszych pierścienie chrzęstne ulegają mineralizacji, co skutkuje wzrostem ich echogenności. W płaszczyźnie strzałkowej pierścienie tchawicy widoczne są jako równomiernie rozmieszczone hipoechogenne struktury. Przez gaz obecny w świetle tchawicy obserwuje się typowe artefakty cieni akustycznych oraz rewerberacji, które uniemożliwiają ocenę sklepienia tchawicy z obecnym tam mięśniem tchawiczym. Do badania dostępna jest część dobrzuszna oraz boczne części ściany tchawicy (1, 5).

Istnieją prace opisujące wykorzystanie badania ultrasonograficznego w ocenie zapadania tchawicy. Mierzono stosunek szerokości pierwszego pierścienia tchawicy do szerokości cienia wpustowego piersiowego pierścienia tchawicy w trakcie wdechu i wydechu. Wykazano, że stosunek wpustowego piersiowego pierścienia tchawicy do pierwszego pierścienia tchawicy u psów z zapadaniem wynosił średnio od 1,4 do 1,6, z kolei u psów zdrowych średnio od 0,6 do 0,9. Ustalono więc poziom graniczny badanego stosunku dla psów z zapadnięciem tchawicy na 1,16 podczas wydechu i 1,13 podczas wdechu (12). W innej pracy wykorzystywano do oceny kształt słupa powietrza na przejściu krtani w tchawicę (5, 13). U zwierząt dotkniętych tym schorzeniem zwykle dochodzi do zapadania grzbietowo-brzusznego pierścieni tchawicy w odcinku szyjnym podczas wdechu o...