Atopia – zachowajmy czujność

Atopowym zapaleniem skóry określamy genetycznie uwarunkowaną, zapalną, świądową i alergiczną chorobę tego narządu. Schorzenie związane z wytwarzaniem IgE przeciwko alergenom środowiskowym daje szereg dość charakterystycznych objawów, jak: świąd, rumień wokół oczodołów, rumień przestrzeni między palcami, zapalenie warg, przewlekłe lub nawracające zapalenia skóry, rumieniowe zapalenie małżowin usznych czy zapalenie spojówek. W celu diagnostyki jako praktycy korzystamy z kryteriów klinicznych według Willemsa i Prelauda, uwzględniając predyspozycje rasowe do wystąpienia atopowego zapalenia skóry. Ważny element stanowią badania dodatkowe w postaci testów śródskórnych i badania poziomu swoistych przeciwciał IgE lub IgG.

Walka z atopią obejmuje próby unikania lub eliminację alergenów w środowisku bytowania zwierzęcia, swoiste odczulanie, kontrolowanie świądu, wyciszanie zapaleń oraz leczenie powikłań.

W artykule przedstawiono dwa przypadki kliniczne, w których ta przewlekła choroba o nawrotowym charakterze objawów, tak często spotykana u naszych pacjentów, stanowi tło owych rozważań.

Przypadek I

Riko, siedmioletni mieszaniec

Wczesnym latem trafił do gabinetu pacjent z objawami silnego świądu. Riko, pies, samiec, mieszaniec o czarnym umaszczeniu, siedmioletni, o wesołym usposobieniu. Riko jest psem spędzającym większość czasu w sporym ogrodzie w wiejskiej okolicy. Często zdarzają mu się ucieczki z terenu posesji. Zdaniem właściciela objawy świądowe nasiliły się około dwa miesiące temu.

Wywiad ujawnił, iż pacjent leczony jest w kierunku atopowego zapalenia skóry między innymi przy pomocy leków steroidowych, które w ostatnim okresie nie dają spodziewanych efektów terapeutycznych. Wywiad szczegółowy pozwolił nam nakreślić całościowy obraz sytuacji. Pierwsze objawy świądowe właściciel zaobserwował już w pierwszym roku życia zwierzęcia, lekarz prowadzący klinicznie stwierdził obustronne rumieniowe zapalenie kanałów słuchowych oraz ropne powierzchowne zapa...