STOP mastitom! Obalamy mity w tematach związanych z jakością mleka!

Zanim przejdziemy do dalszej części artykułu, kilka słów, dlaczego tym razem zdecydowaliśmy się na taką formę. Pomimo faktu, że mamy stały dostęp do wiedzy i w miarę własnych możliwości jesteśmy w stanie zweryfikować każdą przekazaną nam informację, coraz częściej dochodzi do sytuacji, że „Kłamstwo obiegnie cały świat zanim prawda zdąży włożyć buty” (Terry Prachett). 

Niestety nie dzieje się inaczej w przypadku naszej profesji. Dlatego w kliku słowach chcemy obalić kilka mitów, posługując się wyłącznie ogólnodostępną wiedzą z zakresu jakości mleka.

Str. uberis to WYŁĄCZNIE bakteria środowiskowa 

MIT

Wprowadzenie w latach 60. 5-punktowego planu kontroli mastitis umożliwiło na przestrzeni wielu lat zmianę „profilu” zakażeń. Przez ostatnie 50 lat dominował profil zakaźny, a ostatnio notuje się coraz większy odsetek mastitis spowodowanych bakteriami środowiskowymi. Jedną z tych bakterii jest właśnie Str. uberis, która stanowi nawet do 30% wszystkich przypadków klinicznych (Kroemker, 2018). Jak przystało na bakterię środowiskową, paciorkowiec wymieniowy pojawia się w środowisku wraz z odchodami zwierząt, które zanieczyszczając legowiska, doprowadzają do zakażenia wymienia, strzyków oraz końcówek strzyków.

Oczywiste więc jest, że dzięki odpowiedniemu zarządzaniu legowiskami oraz/czy materiałem służącym do ścielenia jesteśmy w stanie zniwelować negatywny wpływ bakterii na wymię. Nie możemy oczywiście zapomnieć o kolejnym etapie, czyli właściwej higienie doju, co rozumie się przez odpowiednie przygotowanie gruczołu mlekowego przed podłączeniem aparatu udojowego. Tylko w ten sposób jesteśmy w stanie zminimalizować ekspozycję końcówki strzyka na bakterie środowiskowe, w tym Str. uberis. Ale czy to wystarczy? Czy takie działania uchronią nas przed negatywnym działaniem tej bakterii na jakość mleka? Str. uberis izolowany jest z przewodu pokarmowego zwierząt (np. migdałki, żwacz), jak i oddechowego czy moczowo-płciowego (Biggs, 2018). Jak już wc...