Wykorzystanie izolatu β-glukanu z owsa w leczeniu syndromu wrzodów żołądka koni

Materiał i metody

1.1. Cel badań

Celem projektu była ocena skuteczności preparatu opartego na izolacie naturalnego β-glukanu 1-3, 1-4 pochodzącym z owsa wraz z dodatkami jako środka wspomagającego leczenie syndromu wrzodów żołądka koni (EGUS). Dotychczasowe badania u innych ssaków (w tym ludzi) wykazywały pozytywne oddziaływanie izolatu β-glukanu w przebiegu syndromu wrzodów żołądka.

1.2. Zwierzęta

Badanie przeprowadzono w oparciu o wytyczne Wydziałowego Zespołu ds. Dobrostanu Zwierząt i z zachowaniem jego zasad. Badania terenowe przeprowadzono na grupie 27 koni, pacjentów Katedry Chorób Wewnętrznych z Kliniką Koni, Psów i Kotów UPWr podzielonych na dwie grupy doświadczalne – badaną (n = 20, różne rasy, wiek: 3-12 lat, 12 klaczy, 7 wałachów, 1 ogier) i kontrolną (n = 7, różne rasy, wiek: 4-10 lat, 5 klaczy, 2 wałachy). Pacjenci do badań zostali wytypowani na podstawie: sposobu użytkowania, wieku, występowania objawów klinicznych wskazujących na obecność wrzodów żołądka, a właściciele a priori z uwagi na aspekt ekonomiczny nie rozważali leczenia z zastosowaniem IPP.

1.3. Protokół badania

Przed rozpoczęciem doświadczenia zwierzęta zostały poddane procedurze diagnostycznej gastroskopii, a zmiany obecne w żołądku opisane zgodnie z obowiązującymi wytycznymi European College of Equine Internal Medicine Consensus Statement – Equine gastric ulcer syndrome in adult horses. W protokole badania odnotowano również zgłaszane objawy kliniczne. Zwierzęta z obu grup otrzymały zalecenia dietetyczne oraz zalecenia dotyczące modyfikacji sposobu użytkowania. Ponadto grupa badana otrzymywała preparat zawierający substancję aktywną w postaci izolatu β-glukanu 1-3, 1-4 o wysokiej masie cząsteczkowej pozyskanego z owsa [Grupa Feniks 2050 (dawne Beta Bio Technology)], w połączeniu z olejem lnianym, ziołami (prawoślaz, rokitnik, ostropest, rumianek, melisa), węglanem wapnia, wytłokami z jabłek, otrębami pszennymi, siemieniem lnianym, suszem owocowym oraz drożdżami Saccharomyces cerevisiae. Preparat podawany był zwierzętom w dawce dobowej 100 g, rozdzielonej na dwa podania co 12 h, przez okres 30 dni. Po zakończonym okresie suplementacji badanie zostało wykonane powtórnie, a uzyskane wyniki porównane w obu grupach ze stanem wyjściowym.

Podczas analizy statystycznej uzyskanych wyników stosowano test U Manna-Whitneya.

Wyniki

2.1. Wyniki w zakresie objawów klinicznych

W grupie badanej otrzymującej preparat na bazie izolatu β-glukanu poprawę w zakresie objawów klinicznych zaobserwowano u 15 zwierząt (75%). W grupie kontrolnej analogiczną poprawę zaobserwowano u dwóch osobników (29%). Spośród objawów najczęściej ustępujących w grupie badanej wymieniono poprawę z zakresie zachowania w trakcie siodłania, wycofanie się objawów nawracających bóli morzyskowych oraz poprawę apetytu (p < 0,05) (ryc. 1a-b).

2.2. Wyniki badania gastroskopowego

Spośród zwierząt w grupie badanej 15 osobników (75%) wykazało całkowite wyleczenie lub istotną poprawę z zakresie badania gastroskopowego (o min. 1 stopień skali) (ryc. 2a-b). Ocena obejmowała zarówno ilość, jak i wielkość owrzodzeń stwierdzanych w trakcie badania. Pięć koni z grupy badanej nie odpowiedziało na zastosowaną suplementację lub wynik był poniżej 1. stopnia skali. W grupie kontrolnej poprawę w postaci zmniejszenia ilości i wielości owrzodzeń odnotowano tylko u jednego osobnika (14%) (p < 0,05) (ryc. 3a-b).